OddPlanet, odd moments

Μετά από ένα διάστημα ξηρασίας από το pc gaming, είπα κι εγώ να ξεκλέψω λίγο χρόνο, έτσι, για να πω ότι ασχολήθηκα. Κατά την προσφιλή μου τακτική στράφηκα σε ακόμη έναν indie τίτλο. Όπως έχουμε ξαναπεί, αυτά τα παιχνίδια συνήθως ενδείκνυνται για όσους θέλουν κάτι γρήγορο και εύπεπτο μεταξύ υποχρεώσεων, αντί για κάτι που θα τους κρατήσει πολύ περισσότερες ώρες. Το 2016 έχει εξελιχθεί μέχρι στιγμής για μένα σ’ ένα έτος γεμάτο από 2D side-scrolling platform games, αλλά σιγά-σιγά έρχεται η ώρα να στραφώ και σ’ άλλα genres, με πολύ πλουσιότερο lore και κατά βάση πιο ενδιαφέροντα, κάτι που θα συμβεί μάλλον από το φθινόπωρο.

Πριν από λίγο καιρό υπέπεσε συμπτωματικά στην αντίληψή μου άλλο ένα τέτοιο «μικρό» παιχνιδάκι, από αυτά που μου κάνουν το «κλικ» και αποφασίζω να τους αφιερώσω το λίγο χρόνο που απαιτούν. Μια πρώτη εικόνα από screenshots και, προαιρετικά, ένα μικρό trailer αρκούν για να μπουν στη wishlist και, λίγες ώρες μετά το ξεκίνημα, να ανήκουν κιόλας στο παρελθόν. Το Oddplanet αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Ένα παιχνίδι που αναπτύχθηκε από τρία-τέσσερα άτομα, κυκλοφόρησε προ τριετίας για iPhone και εμπνεύστηκε, όπως αναφέρουν οι developers, από τα Limbo και Oddworld. Κρίνοντας τουλάχιστον από το οπτικό αποτέλεσμα, το game παραπέμπει περισσότερο σ’ ένα συγκερασμό των Limbo και Schein, ενώ από το Oddworld περισσότερο δανείστηκαν μάλλον τον… τίτλο.

Η ιστορία είναι πολύ απλή και αφορά ένα μικρό κορίτσι, το οποίο προσγειώνεται με την κάψουλά του σ’ έναν παράξενο κόσμο. Το ίδιο καλείται φυσικά να καταφέρει να ξεφύγει από αυτόν. Προσωπικά, σε αρκετά σημεία είχα την αίσθηση ότι παρουσιάζεται ένα συμπίλημα παιδικών παραμυθιών και εφιαλτών μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον. Δεν υπήρχε όμως κάτι που δεν έχω ήδη συναντήσει στα προαναφερθέντα games και σε καλύτερη απόδοση. Η πλοκή ξεδιπλώνεται ως επί το πλείστον μέσα από τους μονολόγους της μικρής, κυρίως μεταξύ των τριών μικρών κεφαλαίων που συνθέτουν το παιχνίδι, ενώ μικρές ατάκες εμφανίζονται σε real time και σχετίζονται με συναισθήματα και τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν.

Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ μικρή, καθώς δεν υπερβαίνει τις 2-3 ώρες. Κι αυτό ισχύει μόνο για το πρώτο playthrough, καθώς από εκεί και έπειτα ο χρόνος μπορεί να μειωθεί ακόμη και σε 30-40 λεπτά! Οι γρίφοι είναι σχετικά απλοί και είναι χαρακτηριστικό ότι σε δύο σημεία στα οποία κόλλησα για υπερβολικά πολλή ώρα, ο λόγος ήταν διαφορετικός και μάλλον… ενοχλητικός. Τα χρώματα του Oddplanet είναι υπερβολικά σκοτεινά, όχι με τον τρόπο του Limbo, αλλά έτσι ώστε να μη διακρίνονται αντικείμενα που υπάρχουν στο χώρο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη βλέπω ένα σημείο στο οποίο έπρεπε να σκαρφαλώσω, με συνέπεια να μένω εγκλωβισμένος στην ίδια πλατφόρμα. Τα πράγματα βελτιώθηκαν μόνο όταν μετέτρεψα το χώρο μου σε horror room, αποκόπτοντας κάθε φως. Από εκεί και πέρα, κάτι που αποδείχθηκε εξίσου ενοχλητικό ήταν ότι κάποια στιγμή απαιτήθηκε backtracking, αλλά χωρίς να μου δοθεί το παραμικρό στοιχείο ότι πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να μην ξέρω τι να κάνω για να προχωρήσω. Και στις δύο περιπτώσεις είδα walkthrough για να ξεκολλήσω (fail).

Ίσως το μεγαλύτερο αρνητικό ήταν η ανάλυση του παιχνιδιού. Με μεγάλες μαύρες μπάρες και resolution που δεν πρέπει να ξέφευγε του 800Χ600, ένιωσα σα να προσπαθούσα να κάνω το Assassin’s Creed: Unity να τρέξει στο PC μου! Σα να μην έφτανε αυτό, σε όλη τη διάρκεια του playthrough είχα ένα αρκετά μεγάλο και άκρως ενοχλητικό μήνυμα επί της οθόνης, που προειδοποιούσε ότι κάτω από τα 60 καρέ (όταν εντοπιζόταν κάτι τέτοιο) το παιχνίδι μπορεί να μην τρέχει όπως πρέπει. Ο.Κ., το εμπέδωσα από την πρώτη στιγμή! Options δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. Είναι φως-φανάρι ότι έγινε ένα πρόχειρο port από την έκδοση για iOS.

Καταλήγοντας, το Oddplanet δεν ήρθε για να προσφέρει κάτι διαφορετικό από αντίστοιχα games που έχουμε δει στο χώρο. Ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία αυτών του συρμού, τα οποία προστίθενται στο genre που ανήκουν, ενδεχομένως αρέσουν σε κάποιους, αλλά μέχρι εκεί. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που εύλογα μπορείς να αναρωτηθείς, σε πόσους και ποιους «αγνώστους» τίτλους αξίζει να αφιερώσεις έστω κι αυτόν το λίγο χρόνο. Όταν ξεσκαρτάρεις τη φύρα απ’ το στάρι κι έχεις το Oddplanet μπροστά σου, το «κρατάς» μεταξύ των αξιολογοτέρων 2D platforms που έχεις παίξει; Η απάντηση για τον υπογράφοντα είναι μάλλον αρνητική. Ωραίο παιχνιδάκι, που πέρασε και πάει.