Destiny 2

Στην ίδια μοίρα.

Το Halo έβαλε για τα καλά την Bungie στη συνείδηση των gamers από το 2001 μέχρι σήμερα και αποτέλεσε την αποκλειστική της ασχολία...μέχρι που ήρθε το Destiny, το οποίο ασφαλώς δεν σημείωσε ανάλογη επιτυχία. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι όπως κάθε έκδοση του Halo διαφέρει από την προηγούμενη, έτσι αντίστοιχα κάθε έκδοση του Destiny είναι λογικό να παρουσιάζει διαφορές. Σε κάθε project συμμετέχουν άλλοι συντελεστές, συνεπώς δημιουργούν ένα διαφορετικό κάθε φορά μείγμα. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν ήμουν fan του Halo, ούτε των σεναρίων του Joseph Staten, ο οποίος άφησε το στίγμα του στα Halo 1-3 και στο πρώτο Destiny. Ούτως ή άλλως, ο Staten δεν συμμετέχει στο Destiny 2 άρα θα κρίνουμε το παιχνίδι κάπως διαφορετικά από σεναριακής άποψης, χωρίς βέβαια να δώσουμε ελαφρυντικά, μιας και η εμπειρία της εταιρείας ανάπτυξης της Ουάσινγκτον είναι πλέον μεγαλύτερη.

Το σενάριο δεν αναφέρθηκε τυχαία στην πρώτη παράγραφο, διότι ήταν μία αχίλλειος πτέρνα του πρώτου Destiny και δεν ήταν η μόνη. Οι απαιτήσεις μας από την Bungie είναι υψηλές διότι μας έχει συνηθίσει σε games με AAA production values. Τελικά το πρώτο Destiny δεν δικαίωσε το όνομά του έχοντας κάποια θέματα στο gameplay και έντονο το στοιχείο της επανάληψης. Από εκεί κι έπειτα η Bungie επιχείρησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα με τα expansions και τα κατάφερε…εν μέρει. Πλέον ήρθε η σειρά του sequel και όπως γνωρίζουμε καλά, τα sequels κρύβουν εκπλήξεις. Μπορεί οι developers να βελτιώσουν ένα παιχνίδι, μπορεί να παρουσιάσουν ομοιότητες και να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Η αλήθεια για το Destiny 2 κρύβεται κάπου στη μέση.

Εξωγήινη εισβολή και κλεφτοπόλεμος
Το κλασικό σενάριο που έχουμε εμπεδώσει στο έπακρο δίνει το παρόν και το Destiny 2. Η εξωγήινη φυλή Cabal μας την πέφτει, μας εκτοπίζει από την βάση μας, καλούμαστε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας αλλού και να αντεπιτεθούμε. Εκτός των Cabal θα έχουμε μπροστά μας και τις φυλές των Fallen και Vex που αναμειγνύονται με κάπως ασαφή και ξαφνικό τρόπο. Φυσικά ο ήρωας της υπόθεσης είμαστε εμείς και οι υπόλοιποι…γατάκια. Για κάποιον που βρισκόταν σε σπηλιά για δεκαετίες και παίζει τώρα πρώτη φορά games σίγουρα η πλοκή θα ήταν συναρπαστική. Για όλους τους υπόλοιπους προφανώς όχι. Ευτυχώς η Bungie δεν τσιγκουνεύεται να βάλει cutscenes και να βελτιώσει (κάπως) την παρουσίαση, σε αντίθεση με το πρώτο Destiny, όπου ανά διαστήματα ξεχνούσαμε ότι υπήρχαν cutscenes (βασικά ξεχνούσαμε ότι υπήρχε σενάριο).

Στο Destiny 2 έχουμε τέσσερις αρχηγούς οι οποίοι προσπαθούν να σας καθοδηγήσουν και συγκεκριμένα τους Guardians Cayde, Ikora και Zavala και την Hawthorne, που ανήκει στην πολιτοφυλακή που επέζησε από την αρχική επίθεση των Cabal που είδατε στην beta. Το λογικό θα ήταν μετά από την ισοπέδωση ενός πολιτισμού να υπάρχουν πλάνα καταστροφής και οι αρχηγοί να επιστρέφουν στις θέσεις τους με έναν κάπως πιο ευπαρουσίαστο τρόπο. Αντ’ αυτού όλα αυτά περνούν “στο ντούκου” και απλά το μόνο που αχνοφαίνεται στο βάθος είναι μόνο ο τελικός σας στόχος, ενώ το ταξίδι περνάει στα ψιλά γράμματα. Οι σεναριογράφοι Jason Harris και Christine Thompson παραδίδουν απλά ένα “στεγνό” σενάριο, το οποίο από ένα σημείο κι έπειτα είναι τόσο κλισέ, ώστε ξέρουμε -στο περίπου- τι θα βρούμε μπροστά μας. Σκηνοθετικά ο πρώην δημοσιογράφος Luke Smith, που πλέον έχει αποκλειστικό ρόλο director, ναι μεν τα καταφέρνει καλύτερα από αυτό που είδαμε στο Destiny 1, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, επιμένει ξανά σε αρκετά πλάνα σε κλειστούς χώρους, τα οποία σας περιορίζουν και δεν σας βάζουν στη δράση.

Ταξίδια στο διάστημα
Οι classes του Destiny 2 είναι ακριβώς οι ίδιες. Καλείστε να επιλέξετε ανάμεσα σε Titan, Hunter και Warlock, ενώ στην αρχή φτιάχνετε τον χαρακτήρα σας μέσα από ελάχιστα customizations. Ο Titan είναι περισσότερο “tankιό” καθώς μπορεί και σηκώνει ασπίδες και αποδίδει καλύτερα melee, όπως επίσης αντέχει χτυπήματα. Ο Hunter είναι ακριβώς αυτό που θέλετε σε ένα FPS/RPG, δηλαδή ο καλύτερος σκοπευτής. Ο Warlock αξιοποιεί την χρήση των abilities καλύτερα, καθώς μπορεί να ανακτά το health του πιο αποτελεσματικά ή να βγάζει διάφορες ακτίνες που χτυπούν τον εχθρό.

Στο Destiny 2 μπορείτε στην πορεία να επιλέξετε ανάμεσα σε τρία subclasses για την κάθε class σας. Για παράδειγμα μπορεί να θέλετε να γίνετε πιο healer ή πιο tanky, άρα ανάλογα με το πώς παίζετε έχετε και την αντίστοιχη subclass. Οι subclasses ξεκλειδώνονται με ειδικές αποστολές που φαίνονται στο χάρτη. Τα περισσότερα abilities είναι passive, καθώς οι βασικές κινήσεις όλων των classes είναι η χρήση πρώτου και δεύτερου όπλου, ενός super όπλου και των χειροβομβίδων. Υπάρχει επίσης slide/dodge (δύο φορές το δεξί face button) και το Super Charge που ενεργοποιείται με L1+R1. Παραδόξως οι τρεις classes έχουν όλες από ένα subclass με melee Super charge, όπου για λίγα δεύτερα γίνεστε πανίσχυρος και σφυροκοπάτε melee τον αντίπαλό σας. Από εκεί και πέρα στα άλλα δύο subclasses της κάθε class οι ικανότητες διαφέρουν και αφορούν όπλα (Hunter), εκρηκτικά (Warlock) κ.ο.κ. Τα abilities χωρίζονται σε διακλαδώσεις και σε κάποιες περιπτώσεις θα πρέπει να επιλέξετε συγκεκριμένο tree από abilities, ακόμα και στο ίδιο το subclass.

Όσοι είχατε παίξει το πρώτο Destiny μπορείτε να προβλέψετε από τώρα τι θα ακολουθήσει. Ξεκινάτε ταξίδια από τον έναν πλανήτη στον άλλο, με στόχο να ανασυντάξετε τις δυνάμεις σας και να βρείτε τους Cabal. Κάθε πλανήτης έχει ελάχιστες υποχρεωτικές αποστολές, οι οποίες συνοδεύονται με cutscenes, αλλά άφθονες προαιρετικές. Δυστυχώς στα τελευταία στάδια του παιχνιδιού θα τις χρειαστείτε, τόσο για να φτάσετε στο level 11, όσο κυρίως στο level 15. Απ’ τη μία οι βασικές αποστολές παρουσιάζουν ενδιαφέρον, με τα boss fights τους, τα cutscenes τους και τα rewards από τους NPCs, απ’ την άλλη οι προαιρετικές αποστολές είναι μια άκρως βαρετή διαδικασία, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω.

Εμβαθύνοντας στο θέμα gameplay
Δυστυχώς το Destiny 2 πάσχει σοβαρά από “ανίατες” ασθένειες που το κρατούσαν πίσω, αρχής γενομένης από την πρώτη έκδοση. Ένα βασικό πρόβλημα είναι η επανάληψη των εχθρών. Σε κάθε πλανήτη υπάρχουν μόλις 3-4 είδη εχθρών και μάλιστα σε ορισμένους πλανήτες εμφανίζονται κάτι σαν παραλλαγές ίδιων φιγούρων με διαφορετικά χρώματα. Αυτό μπορεί να έγινε ανεκτό στην πρώτη έκδοση, αλλά για ένα video game των 60 ευρώ, ελάχιστοι θα δεχτούν στη δεύτερη έκδοση, όχι απλά το να σκοτώνουν ελάχιστα είδη εχθρών, αλλά ορισμένα εξ αυτών να υπάρχουν και στην πρώτη έκδοση! Κοινώς, η Bungie έσφαλε και εφόσον σκόπευε να συμπεριλάβει στο παιχνίδι της εχθρούς από το πρώτο μέρος, τουλάχιστον ας προσέθετε κατά πολύ περισσότερους.

Το δυνατό σημείο του Destiny 2 είναι ο οπλισμός του και γενικότερα το σύστημα μάχης του. Τα είδη όπλων και armor είναι ατελείωτα. Υπάρχουν rifles κάθε είδους, πιστόλια, hand cannons, sub-machine guns, sniper rifles, shotguns, grenade launchers κ.ο.κ. Κάθε όπλο έχει διαφορετικά στατιστικά σε Impact, Range, Stability, Handling, Reload speed και σφαίρες, ενώ πράγματι θα δείτε τα στατιστικά αυτά να αντικατοπτρίζονται στο πεδίο της μάχης. Αν ένα όπλο δεν είναι σταθερό τότε μπορεί να επιλέξετε για παράδειγμα κάποιο που προκαλεί μικρότερο damage, αλλά έχει σταθερότητα. Η στόχευση με τα sniper rifles είναι απολαυστική, με όσους πετυχαίνουν κεφαλάκια να επιβραβεύονται.

"Good work both of you" λέει στο τέλος κάποιων αποστολών, που εσύ έχεις κάνει όλη την βρωμοδουλειά, έχεις σατακευτεί επειδή δεν γινόταν reload στο όπλο ή έπεσες στο κενό που υπάρχει άπλετο γύρω σου. Όλα αυτά ενώ η αγαπητή μας NPC πιλοτάριζε αεροσκάφος στο χαλαρό, προσγειώθηκε και σου είπε "Θες βοήθεια;"

Η όλη εμπειρία του gameplay αμαυρώνεται σημαντικά από δύο σημεία στα οποία θα πρέπει να σταθούμε. Καταρχήν όταν τρέχετε, αν θέλετε να κάνετε reload ή zoom, τότε θα συμβεί κάποιες φορές το γνωστό bug του πρώτου Destiny, όπου ενώ η κίνηση του reload ξεκινάει από τον χαρακτήρα σας, κάποιες φορές δεν ολοκληρώνεται. Αντίστοιχη κίνηση ισχύει και για το zoom την ώρα του τρεξίματος το οποίο ακυρώνεται. Οι developers θα πρέπει να αποφασίσουν εξ αρχής αν θέλουν ή όχι τις δύο συγκεκριμένες κινήσεις εν ώρα τρεξίματος αφαιρώντας το συγκεκριμένο glitch, διότι η διακοπή της κίνησης ουσιαστικά εμποδίζει την ομαλή κίνηση του χαρακτήρα και αποσταθεροποιεί τον χρήστη. Αμφότερα τα δύο στοιχεία είναι σημαντικά και ειδικά το reload, καθώς αν ξεμείνετε από σφαίρες και δεν πυροβολήσετε έγκαιρα έναν εχθρό για να τον απωθήσετε τότε μπορείτε να πεθάνετε, πόσο μάλλον να επιστρέψετε στην αρχή του checkpoint (κάτι που “πονάει” αν είναι restricted). 

Το A.I. των εχθρών απλά κάνει την δουλειά του χωρίς να παρουσιάζει κάτι το εξαιρετικό. Γενικά οι κινήσεις των εχθρών είναι προβλέψιμες, καθώς πυροβολούν και πετούν χειροβομβίδες στο ίδιο σημείο, κοινώς πλάγια του σημείου κάλυψής σας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν ξεφύγετε από την εμβέλεια κάποιου εχθρού τότε αυτός θα μείνει σταθερός στη θέση του, είτε ακίνητος, είτε κάνοντας βόλτες, μέχρι να τον πυροβολήσετε! Το glitchάρισμα αυτό μου συνέβη τόσο σε απλούς εχθρούς, όσο ακόμα και σε bosses. Επίσης, παρατήρησα ότι αν δεχτείτε επίθεση σε σημείο κάλυψης όπου προβλέπεται ότι θα σταθείτε και μετά φύγετε από αυτό, τότε ο εχθρός δύσκολα θα σας ακολουθήσει, αλλά θα προτιμήσει να σταθεί εκεί που βρίσκεται και να "τις φάει" από απόσταση. Αυτό με υποσημείωση την εξαίρεση των boss fights, εκεί όπου θα κυνηγηθείτε σε όλα τα όρια του εκάστοτε πεδίου της μάχης.

Για όσους δεν έχουν παίξει το πρώτο Destiny, θυμίζουμε ότι στο πλάι σας βρίσκεται πάντα ένας ψηφιακός σύμμαχος, ο Ghost, ο οποίος σας βοηθάει σε κάθε σας βήμα, δίνοντάς σας συμβουλές. Συναντάμε ακόμη και τα sparrows, οχήματα τα οποία καβαλάτε (σαν τα μηχανάκια) και μετακινείστε πιο γρήγορα απ' τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη. Αξίζει ακόμη να αναφέρουμε ότι τα boss fights είναι άφθονα, τόσο στο campaign, όσο και στις επιπλέον αποστολές, προσφέροντας ένα ικανοποιητικό επίπεδο πρόκλησης. Αν δεν θέλετε να "μοχθήσετε" και να ζήσετε την πρόκληση, τότε για τον σκοπό αυτό υπάρχουν οι μικροσυναλλαγές, με τις οποίες αγοράζετε mods για όπλα και armor ή cosmetics. Τα mods σας δίνουν πλεονέκτημα και στα multiplayer modes, αν και τα αντικείμενα αυτά μπορούν να βρεθούν μετά από αρκετό farming. Δυστυχώς σε θέμα customization του χαρακτήρα σας, η Bungie επέλεξε να κάνει τα shaders consumable αντικείμενα κι έτσι δεν μπορείτε να αλλάξετε ενδυμασία όσο συχνά θέλετε, κίνηση που δείχνει να ωθεί τους παίκτες προς τις μικροσυναλλαγές.

Το campaign του Destiny 2 διατηρείται always online, όπως άλλωστε και το πρώτο μέρος. Γνωρίζουμε ότι το respawn επιτρέπεται πολύ κοντά στο σημείο που πεθάνατε. Σε κάποια σημεία όμως υπάρχει περιορισμός και θα χρειαστεί να βγάλετε ολόκληρη αλληλουχία μαχών χωρίς να πεθάνετε. Συνολικά το campaign διαρκεί γύρω στις 15 ώρες, ενώ αν προσθέσουμε και τις προαιρετικές αποστολές, τότε η διάρκεια μπορεί να φτάσει μέχρι και τις 25 ώρες. Αποτελεί μια ευχάριστη εμπειρία, αν και στα objectives δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία ως προς το τι πρέπει να κάνετε. Απλά πηγαίνετε απ’ το σημείο Α στο σημείο Β (το οποίο κάποιες φορές το βρίσκετε και δύσκολα λόγω του ραντάρ) και σκοτώνετε ότι βλέπετε. Σε ορισμένα σημεία του campaign μπαίνετε σε οχήματα και ευχαριστιέστε κανονιές αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχουν για παράδειγμα κάποιοι υποτυπώδεις μηχανισμοί, έστω τύπου Mass Effect: Andromeda για να πεις ότι θα ασχοληθούμε με το κάτι παραπάνω.

Σημειώστε ωστόσο ότι στις προαιρετικές αποστολές ασχολείστε κατά κύριο λόγο με την εύρεση μηχανισμών. Εκεί θα διαπιστώσετε πόσο κακό είναι το level design, καθώς θα spamάρετε διαρκώς το double jump και το triple jump για να φτάσετε σε δυσπρόσιτα σημεία που έχουν τοποθετήσει οι world builders του Destiny 2 τους διάφορους μηχανισμούς του. Συν τις άλλοις για έναν περίεργο λόγο τα μισά levels πρέπει να αιωρούνται στο κενό. Να μην μπορείς να πολεμίσεις σαν άνθρωπος, αλλά στο παραμικρό παραπάτημα να χάνεις. Το αποτέλεσμα είναι άφθονα trial and error και ψυχικά αποθέματα μέχρι να τα καταφέρετε! Υπάρχουν μέχρι και αποστολές στις οποίες θα πρέπει να απενεργοποιήσετε ασπίδες, μετά να στοχεύσετε έναν εχθρό για 15 δευτερόλεπτα (αν βρείτε που βρίσκετε), ύστερα να απενεργοποιήσετε ξανά ασπίδες κ.ο.κ. μέχρι να του κατεβάσετε την ενέργεια, κάτι που επίσης μπορεί να σας πάρει 15-20 λεπτά μόνο για το συγκεκριμένο σημείο. Γενικά τα πάντα λειτουργούν υπέρ του grinding.

Πέρα από τις προαιρετικές αποστολές, υπάρχουν τα Public Events και τα Heroic Public Events, στα οποία συμμετέχετε μαζί με άλλους παίκτες. Δίνουν και αυτά αρκετό xp, αλλά και loot boxes, που περιέχουν ένα σωρό άκρως χρήσιμα όπλα και armor που βελτιώνουν διαρκώς τον εξοπλισμό σας. Σχετικά με τα Player events, αυτό που σας ζητείται είναι για παράδειγμα να πάτε από το σημείο Α στο σημείο Β και να εξολοθρεύσετε ομάδες εχθρών ή να μείνετε σταθεροί σε ένα σημείο για να ενεργοποιήσετε έναν μηχανισμό. Διαρκούν ελάχιστα λεπτά και είναι ένας έξυπνος τρόπος να πάρετε γρήγορα loot και xp. Σχετικά με τις αποστολές, τόσο του campaign, όσο και τις προαιρετικές, θα πρέπει με βάση τους πόντους damage και defense που έχετε, να βάλετε ως στόχο να ξεπεράσετε την αναγραφόμενη ένδειξη προτεινόμενων πόντων κάθε αποστολής, αν και τις περισσότερες φορές με λίγη προσπάθεια κατάφερα να βγάλω αποστολές μέχρι και 25 πόντους πάνω απ' τον μέσο όρο μου.

Multiplayer
Μετά την ολοκλήρωση του campaign και εφόσον φτάσετε στο level 20 μπορείτε να ξεκινήσετε να ασχολείστε με το multiplayer. Για να φτάσετε στο level 20 φυσικά θα χρειαστείτε –τι άλλο- grinding. Κοινώς, πέρα από το campaign θα πρέπει να ολοκληρώσετε προαιρετικές αποστολές και Public events. Για να παίξετε online matches με άλλους παίκτες απλά πηγαίνετε στον NPC που βρίσκεται στο The Farm και από εκεί ξεκλειδώνετε το Crucible.

Στο multiplayer συναντάμε τα εξής modes. Καταρχήν το Countdown είναι ένα νέο mode που θυμίζει Counter-Strike, καθώς η μία ομάδα πρέπει να βάλει βόμβα και η άλλη να την απενεργοποιήσει. Υπάρχουν επίσης το Clash (Team Deathmatch), το Supremacy (παραλλαγή του Clash καθώς κάθε παίκτης αφήνει ένα Crest και οι άλλοι πρέπει να το συλλέξουν), το Control όπου θα πρέπει να καταλάβετε περιοχές, το Survival όπου κάθε μέλος έχει 8 ζωές και τα Trials, που είναι PvP challenges περιορισμένου χρόνου. Υπάρχουν επίσης 8 maps, τα οποία ομολογώ ότι έχουν πολύ απλό και ευχάριστο σχεδιασμό. Γενικά το multiplayer τα καταφέρνει οριακά ικανοποιητικά στο να σας κρατήσει για λίγο παραπάνω χρονικό διάστημα, ενώ προσφέρει και την δυνατότητα δημιουργίας μιας Clan. Αυτό το αναφέρουμε διότι με μόνο γνώμονα το grinding για την απόκτηση νέου εξοπλισμού, το endgame “μπάζει” από παντού. Δεν υπάρχει καν ένα πλήρες σύστημα crafting, παρά μόνο τα mods που προσδίδουν χρώματα ή ιδιότητες σε όπλα και armor, όπως αντοχή στα χτυπήματα, καλύτερη χρήση των abilities κτλ. 

Ακριβό cast που δεν αποδίδει όσο θα έπρεπε
Ο οπτικός τομέας του Destiny 2 δεν θυμίζει ιδιαίτερα κονσόλα όγδοης γενιάς. Παίξαμε το παιχνίδι στο PS4 Pro και δυστυχώς δεν είδαμε τις επιδόσεις που περιμέναμε. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί 2160p ανάλυση και checkerboarding ώστε να φτάσει στην ουσία σε 4K ανάλυση ενώ τρέχει στα 30fps. Η ανάλυση, τα frames και η απεικόνιση των textures θα είναι σαφώς ανώτερα στοιχεία στην έκδοση για PC, εκεί όπου το 4K στα 60 fps θα είναι ότι καλύτερο, αν έχετε το κατάλληλο μηχάνημα.

Στην έκδοση του PS4 Pro, το blurring στα textures και το μέτριο anti-aliasing είναι έντονα. Ξεχωρίζει ο όμορφος σχεδιασμός του κόσμου, τα πανέμορφα οπτικά εφέ, η ποικιλομορφία στο σχεδιασμό κάθε map και η ωραία εναλλαγή καιρικών συνθηκών. Τα particle effects αφήνουν επίσης πολύ καλές εντυπώσεις. Το soundtrack εμφανίζεται κάπως υποτονικό, με ελάχιστες εκλάμψεις κατά την διάρκεια κάποιων boss fights. Τα ηχητικά εφέ των όπλων είναι καλοδουλεμένα στην τελική έκδοση, όπως και γενικά ο σχεδιασμός του.

Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στο Destiny 2 έχουν ερμηνείες που θα μας αφήσουν ως επί το πλείστον αδιάφορους, ίσως με εξαίρεση τον Cayde, τον οποίο υποδύεται ο Nathan Fillion (Castle, Serenity). Ο Cayde δίνει κάποιες πινελιές χιούμορ ανά διαστήματα κι αυτό είναι ίσως το μόνο ενθαρρυντικό στοιχείο. Ο Lance Reddick (Fringe, John Rick) ως Zambala ναι μεν έχει την κατάλληλη φωνή για αρχηγός, αλλά οι ερμηνείες του είναι εκτός κλίματος. Ακόμα και ο Nolan North ως Ghost περνάει στα ψιλά γράμματα, κυρίως διότι βρίσκεται σε ρόλο “έξω από τα νερά του”. Όλοι οι χαρακτήρες δεν υποβοηθούνται και μένουν “ξεκρέμαστοι” από το σενάριο, το οποίο και αναλύσαμε στην εισαγωγή του review. Ακόμη, θα προτιμούσα όλα τα boss fights να είναι εξίσου επικά και να έχουν…όλα τους χαρακτηριστικές ατάκες, τόσο ώστε να μας μένει και κάτι από κάθε μάχη ή έστω από κάθε πλανήτη. Γενικά το όλο project φαίνεται εξ αρχής ότι ήθελε ακόμη αρκετή δουλειά.

Στα χαρακώματα των πλανητών
Αν έχετε φάει το πρώτο Destiny με το κουτάλι και σας άφησε πικρή γεύση τότε καλά θα κάνετε να αποφύγετε το Destiny 2, διότι θα σας θυμίζει περισσότερο expansion. Απ’ την άλλη, αν συμπαθήσατε το πρώτο μέρος, είστε fans της Bungie, θέλετε να εξερευνήσετε πλανήτες και στη συνέχεια να δείξετε τις ικανότητές σας στο online multiplayer τότε δοκιμάστε το. Μην περιμένετε να εντυπωσιαστείτε από πλευράς gameplay ή σεναρίου. Το Destiny 2 υπάρχει εδώ για να σας βυθίσει σε ένα μαγικό κόσμο, με τις όποιες παραξενιές του...και σε όποιον αρέσουν. Το τελικό συμπέρασμα ωστόσο είναι ίδιο με την πρώτη έκδοση. Πραγματικά κρίμα που μια μεγάλη εταιρεία ανάπτυξης όπως η Bungie δεν φρόντισε ώστε να αναβαθμίσει το προϊόν της όπως όφειλε και να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Χωρίς την προσθήκη νέου class, με παρόμοιο user interface, με μόλις ένα νέο multiplayer mode και ορισμένους εχθρούς απ' το πρώτο μέρος που διατηρήθηκαν, το Destiny 2 μπορεί να θεωρηθεί κάλλιστα από ορισμένους μια μεγάλη αναβάθμιση του πρώτου μέρους, μέσω ενός τεράστιου campaign και όχι ένα project που έχει όλα τα φόντα για να μπορεί να χαρακτηριστεί ως άξιο sequel.

Θετικά:
- Μεγάλη ποικιλία όπλων
- Καλοδουλεμένα ηχητικά εφέ
- Στιβαρό gunfight
- Σωστό balancing στα classes
- Προσφέρει ικανοποιητικά multiplayer modes
- Βελτιωμένη παρουσίαση

Αρνητικά:
- Το ατελείωτο grinding
- Επανάληψη των εχθρών για άλλη μια φορά
- Τo bug του reload και του zoom κατά το τρέξιμο
- Το A.I. έχει συγκεκριμένη εμβέλεια και πανομοιότυπο μοτίβο
- Δεν υπάρχει νέα class και μεγάλες αλλαγές στο gameplay

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 8.5
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.5

Ικανοποιητική εμπειρία που δεν εξελίσσεται στο βαθμό που όφειλε.

Μάνος Γρυπάρης