Samurai Shodown

Η ματωμένη λεπίδα των Σαμουράι θα κόψει το νήμα της ζωής. 

Η ιαπωνική εταιρεία ανάπτυξης SNK Corporation συμπλήρωσε πέρσι τα 40 χρόνια ζωής. Δεν ήταν μια ομαλή, εύκολη ζωή αλλά μια χρονική πορεία γεμάτη σκαμπανεβάσματα με μεγάλες επιτυχίες, αποτυχίες, χρεοκοπίες, εξαγορές και όλες τις περιπέτειες που αντιμετωπίζουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Παρά τις δυσκολίες και τις αποτυχίες, η SNK βρίσκεται πολύ ψηλά στην εκτίμησή μας διότι μας μάγεψε με μια σειρά εκπληκτικών Arcade που παίξαμε στα “ουφάδικα” αλλά και στην σπιτική κονσόλα της, το Neo Geo.

Η μεγάλη αγάπη μας για τα Shoot ‘Em Ups της SNK, ειδικά το φανταστικό Aero Fighters, δεν σημαίνει ότι δεν απολαύσαμε εξίσου και τα Fighting που δημιούργησε και άφησαν εποχή. Μεταξύ τους βρίσκεται το Samurai Shodown, ένα φαντασμαγορικό Fighting με έντονο ιαπωνικό άρωμα το οποίο εξελίχθηκε σε πολύ επικερδές franchise. Το φετινό Samurai Shodown είναι ο 11ος απόγονος του πρωτότυπου και μόλις εμφανίστηκε, αρπάξαμε την ευκαιρία να αφήσουμε και εμείς το σημάδι μας στην βίαιη ιστορική περίοδο που αναπαριστά.

Η Οδός των Σαμουράι θα γίνει κτήμα μας
Διαβάζοντας το κείμενο της ιστορίας του Samurai Shodown που συνοδεύει την εισαγωγή κάθε playable χαρακτήρα στην σφαγή του Story mode, διαπιστώνουμε πως, χρονικά, είναι sequel του Samurai Shodown V και prequel του πρωτότυπου. Το σενάριο αφηγείται με ελάχιστες λεπτομέρειες μια εποχή μεγάλων αναταραχών στην φεουδαρχική Ιαπωνία και μιλάει στην συνέχεια για την θέση των ηρώων και ηρωίδων στα τεκταινόμενα. Η περιγραφή των χαρακτήρων μας βοηθά να καταλάβουμε τους λόγους που τους σπρώχνουν στον αγώνα, λόγους που είναι ξεχωριστοί για τον καθένα. Κάποιοι παίρνουν τα όπλα κατ’ εντολή των κρατικών λειτουργών, άλλοι κυριαρχούνται από την απληστία και αναζητούν πλιάτσικο και μερικοί έχουν σαν κίνητρο τον έρωτα.

Τα εισαγωγικά κείμενα, το κείμενο του φινάλε, οι κουβέντες των πολεμιστών στην έναρξη και το τέλος των αγώνων, μας αποκαλύπτουν πάρα πολλά για την προσωπικότητά τους. Δεν λείπουν και οι “κενές” προσωπικότητες όπως ο Earthquake, εντούτοις όλοι έχουν για αφετηρία ποικίλες πτυχές της κοινωνίας και βασανίζονται σκληρά και, πολλές φορές, αναίτια. Η γνώση της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων είναι ένα ευχάριστο γαρνίρισμα και τίποτα άλλο, όπως και το σενάριο. Είναι δεδομένο ότι και οι 16 ήρωες και ηρωίδες θα δεχτούν τις εντολές του χειριστηρίου μας τουλάχιστον για ένα πέρασμα του Story mode. Το αν θα κολλήσουμε με κάποιον, οδηγώντας τον στα υπόλοιπα modes, εξαρτάται από τις τεχνικές και τα animations του.

Ο Haohmaru είναι η ασφαλής λύση, ένας εμβληματικός σαμουράι γεννημένος για να πετσοκόβει τους εχθρούς με την katana του. Τον οδηγήσαμε με μεγάλη χαρά σε απανωτές νίκες και “βαρεθήκαμε” να ανοίγουμε στους αντιπάλους αμέτρητες πληγές με κοφτά, αστραπιαία χτυπήματα. Ο Ukyo είναι ότι κοντινότερο στον θρυλικό τυφλό σαμουράι Zatoichi έχουμε χειριστεί. Η τάση του να μην κοιτάζει ευθέως τον αντίπαλο σαν να τον απαξιώνει, δείχνει ανωτερότητα και απόλυτη πίστη στις δυνάμεις του. Ο Ukyo μας είναι πολύ συμπαθής λόγω του ότι είναι διανοούμενος, αγαπητός στις γυναίκες, πιστός στην αγαπημένη του και χτυπημένος από ασθένεια, είναι η επιτομή του τραγικού ήρωα.

Συμπαθήσαμε πολύ τους χαρακτήρες που συντροφεύονται από ζώα. Η Nakoruru είναι τρομερά χαριτωμένη και η παρουσία του πιστού της γερακιού την καθιστά ακόμα πιο αγαπητή. Ο Galford με το χάσκυ του μας διασκέδασε πολύ. Ο αριθμός των χτυπημάτων και το damage δεν ταυτίζονται συνήθως. Ο Yoshitora μοιάζει με κινούμενη οπλοθήκη, κουβαλώντας επτά σπαθιά. Τα πολλαπλά του χτυπήματα περιμέναμε να σαρώνουν ότι πετύχουν αλλά το τεράστιο combo που κάνουν δεν έχει μεγάλη απόδοση. Στον αντίποδα, τα πολλαπλά χτυπήματα της Charlotte είναι σκέτη μηχανή του κιμά, ξεσκίζουν health bars για πλάκα.

Τα επίπεδα δυσκολίας έχουν όσα “σκαλοπάτια” χρειάζονται για να είναι προσβάσιμο το περιεχόμενο σε όλους μας. Από το πολύ εύκολο μέχρι το πολύ δύσκολο επίπεδο, οι αγώνες προσαρμόζονται στους στόχους και τα “θέλω” μας. Θέλουμε να βγάλουμε εύκολα την πληθώρα των trophies, να καταναλώσουμε το περιεχόμενο του παιχνιδιού γρήγορα για να προχωρήσουμε στο επόμενο έπος που μας περιμένει να το εγκαταστήσουμε; Επιλέγουμε το ευκολότερο επίπεδο και σαρώνουμε στρατιές αντιπάλων σαν αγριόχορτα. Έχουμε άφθονο χρόνο και επιθυμούμε να κατακτήσουμε με το ξίφος μας κάθε νίκη; Το δυσκολότερο επίπεδο διαμορφώνει τον κάθε αγώνα σαν μια σκληρή δοκιμασία των αντανακλαστικών και των νοητικών μας ικανοτήτων.

Το δίκιο μας το παίρνουμε με αίμα
Το Samurai Shodown ενδέχεται να ξεγελάσει τους αμύητους με τους ποταμούς αίματος που πετάγονται κάθε φορά που το ατσάλι μιας λεπίδας βρίσκει σάρκα. Ίσως να νομίζουν ότι οι αγώνες είναι μια εύκολη υπόθεση που αποτελεί πρόσχημα για περισσότερη αιματοχυσία. Στην πραγματικότητα, το gameplay είναι κατασκευασμένο για έξυπνους και πολύ προσεκτικούς users. Στεκόμαστε πάντοτε απέναντι σε έναν αντίπαλο που πρέπει να διαβάσουμε προσεκτικά προτού του πάρουμε το... σκαλπ. Η κατά μέτωπο επίθεση και το button mashing θα μας οδηγήσουν σε γρήγορη ήττα.

Μαθαίνουμε τα τέσσερα είδη επιθέσεων (light, medium, heavy, kick) και την κατάλληλη στιγμή για να τα χρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα, η heavy attack είναι εντυπωσιακή και συρρικνώνει ταχύτατα την health bar του αντιπάλου αλλά εκτελείται με αργό ρυθμό και, πιθανό μπλοκάρισμα της, μας αφήνει ευάλωτους σε άμεση αντεπίθεση. Διαπιστώνουμε ότι το μπλοκάρισμα και η αποφυγή των εχθρικών επιθέσεων απαιτεί σωστά υπολογισμένο timing για να εκτελεστεί. Ένα δευτερόλεπτο κακού υπολογισμού της ενεργοποίησης του dodge αρκεί για να νιώσουμε την πλήρη ισχύ της εχθρικής επίθεσης. Επίσης, αν δεν διαβάσουμε το εχθρικό animation και μπλοκάρουμε μεσαίο χτύπημα ενώ ο αντίπαλος στοχεύει τα πόδια μας, βλέπουμε τον χαρακτήρα μας να ματώνει από το πλήγμα.

Οι μαγικές λέξεις που θα μας οδηγήσουν στην νίκη αναφέρθηκαν ήδη, το “διάβασμα των εχθρικών animations”. Ένα από τα σπουδαιότερα game mechanics που αξιοποιήσαμε είναι το disarming που απαιτεί αυστηρότατο συγχρονισμό των κινήσεων μας, όπως όλες οι τεχνικές. Αν το πετύχουμε, ο εχθρός χάνει το όπλο από τα χέρια του και, μερικές στιγμές αργότερα, το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Οι μαχητές του Samurai Shodown διαθέτουν φανταστικές τεχνικές αλλά, με γυμνά χέρια αδυνατούν να κοντράρουν την θανάσιμη μεγαλοπρέπεια του μετάλλου. Το πετσόκομμα ενός εχθρού που έχει χάσει το όπλο του είναι μια ξεχωριστή απόλαυση που δοκιμάζουμε στις συγκρούσεις.

Εκτός από τις τεχνικές αφοπλισμού που εκτελούνται κατόπιν γεμίσματος της rage bar, υπάρχουν και οι αφοπλισμοί που ακολουθούν την διασταύρωση των όπλων, ένα game mechanic που θυμόμαστε πολύ καλά από το πρωτότυπο Samurai Shodown. Ο συντονισμός του ίδιου τύπου επίθεσης φέρνει τους αντιπάλους σε απόσταση αναπνοής με τα όπλα να τρίβονται μεταξύ τους. Η μάχη της θέλησης που ακολουθεί εκτελείται με άγριο button mushing και μας βρίσκει σχεδόν πάντα νικητές. Το όπλο του εχθρού πετάγεται στο πάτωμα και εμείς βάζουμε το σώμα μας μπροστά του, εμποδίζοντας τον εχθρό να το ανακτήσει.

Οι πρωταγωνιστές του Samurai Shodown δεν είναι προικισμένοι με ένα κατεβατό από κινήσεις που πρέπει να απομνημονεύσουμε. Ακολουθώντας σπαρτιάτικη λιτότητα, οι τεχνικές τους είναι λιγοστές, εύκολα εκτελέσιμες και, το κυριότερο, εκτελούνται με τον ίδιο συνδυασμό κατευθύνσεων και κουμπιών για όλους. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ανάγκη να διαβάζουμε τις κινήσεις του εκάστοτε χαρακτήρα που επιλέγουμε. Αρκεί να εκτελέσουμε τα προσφιλή μας ημικύκλια του μοχλού προς όλες τις κατευθύνσεις, πατώντας μια προς μια τις επιθέσεις για να δούμε αν το αποτέλεσμα μας ικανοποιεί, αν το χτύπημα που υλοποιήθηκε από τις οδηγίες μας φέρνει καλά αποτελέσματα.

Το πάντρεμα του παλιού με το νέο είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία αλλά το Samurai Shodown την έφερε εις πέρας με επιτυχία.

Η ευκολία του χειρισμού επεκτείνεται και στην αφρόκρεμα των τεχνικών μας, τις special και super special κινήσεις. Τα πάντα έχουν κατανεμηθεί στα shoulder και trigger buttons ούτως ώστε, με ένα και μόνο button να κάνουμε dodge και να ενεργοποιούμε όλες τις ειδικές τεχνικές. Ο χαρακτήρας που χειριζόμαστε, δέχεται χτυπήματα αλλά ποτέ δεν τα αποδέχεται, τουλάχιστον αυτό μας δείχνει το γέμισμα της rage bar του. Εδώ το παιχνίδι μας αφήνει ελεύθερους να αποφασίσουμε την χρήση της. Η rage bar μπορεί να ενεργοποιηθεί από την πρώτη στιγμή που αρχίζει να γεμίζει ή να περιμένουμε μέχρι να γεμίσει ολοκληρωτικά. Αν αποσκοπούμε σε άμεση ικανοποίηση ή φέραμε τον αντίπαλο σε μειονεκτική θέση και θέλουμε να συνεχίσουμε την σφαγή, την ενεργοποιούμε, του χιμάμε και απολαμβάνουμε ένα απίθανο σκηνικό. Τα πάντα κοκκινίζουν καθώς ο πολεμιστής μας πετάγεται σφαίρα στον εχθρό, του χώνει ένα αστραπιαίο χτύπημα, απομακρύνεται με στυλ και βλέπουμε στο φόντο τον αντίπαλο να αποβάλλει αίμα σαν ποτιστήρι.

Δεν είναι απαραίτητο να εξαντλήσουμε την συσσωρευμένη οργή μας στο εύκολο “fatality” που περιγράψαμε. Υπό το καθεστώς της οργής, ο μαχητής ισχυροποιεί τις υπάρχουσες τεχνικές του και αφοπλίζει τον εχθρό με μια εντυπωσιακή κίνηση. Το υπέρτατο special move που διαθέτουμε δεν είναι όμως η ευθεία επίθεση με το rage meter ενεργοποιημένο αλλά μια κίνηση που θέλει κάμποσες επιδέξιες στροφές του μοχλού για να ενεργοποιηθεί. Το απόλυτο special move διαφέρει από μαχητή σε μαχητή και παλέψαμε σκληρά για να το απολαύσουμε σε όλες τις πιθανές παραλλαγές του. Είναι μια “κίνηση ματ”, ο γρηγορότερος δρόμος του εχθρού προς την κόλαση, εκτός και αν κατορθώσει να την αποφύγει ή αποκρούσει. Τότε μένουμε ανυπεράσπιστοι, χάνοντας την δυνατότητα αποφυγής και μπλοκαρίσματος για μερικά δευτερόλεπτα, με συνέπεια να γίνουμε μαύροι από τις φάπες.

Θα ξεμοντάρουμε τα κορμιά σας
Τα modes του Samurai Shodown μπορούν να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον μας για μπόλικες ώρες. Το Story mode μας αραδιάζει 7 τυχαίους αντιπάλους για να πετσοκόψουμε, ένα προκαθορισμένο χαρακτήρα που θεωρείται προφανώς η Νέμεσης του δικού μας και το τελικό boss. Το Tutorial μας μαθαίνει όλα τα game mechanics που θα μας επιτρέψουν να απολαύσουμε το Samurai Shodown. Στο Battle mode ακονίζουμε τις πολεμικές μας δεξιότητες σε μια σειρά από αγώνες με αυστηρούς κανόνες, πλην του Versus. Θεωρούμε ότι το Gauntlet είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, ένας αγώνας μέχρι θανάτου ενάντια σε όλους τους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Εκεί, το παραμικρό λάθος κοστίζει ακριβά και το εύκολο επίπεδο δυσκολίας δεν μας θωρακίζει από την ήττα.

Το Dojo mode είναι ένα ασύγχρονο online mode που μας τοποθετεί απέναντι σε δεκάδες αντιπάλους – φαντάσματα των users ανά τον κόσμο. Η απόκτηση του δικού μας ghost προϋποθέτει άγριες ranked μάχες μέχρι το φάντασμά μας να μάθει αρκετές κινήσεις για να μπορεί να υλοποιηθεί. Όταν αυτό συμβεί, το κάνουμε upload και το εξαπολύουμε σαν αγριόσκυλο ενάντια σε άγνωστους users, αφήνοντας το ψηφιακό μας αποτύπωμα με τον καλύτερο τρόπο. Το κίνητρο μας είναι απλό, η θέαση του ghost μας επιτρέπει να παρατηρήσουμε αποστασιοποιημένοι τον τρόπο παιχνιδιού μας και να τον βελτιώσουμε στην συνέχεια. Στο Dojo mode επιλέγουμε μεμονωμένα ghosts για να δοκιμάσουμε τις ικανότητές μας ή μια ορδή από αντιπάλους στο Ironman Challenge.

Το άλμα στον online στίβο είναι μια δύσκολη απόφαση διότι εκεί περιμένουν οι μεγαλύτερες προκλήσεις. Το Team VS. mode παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το μοίρασμα σε ομάδες, η γνώση ότι οι συμπολεμιστές βασίζονται πάνω μας για να φέρουμε ή να εξασφαλίσουμε την νίκη, η βαθμολογική αγωνία, η ένταση που δημιουργείται όταν κάποιος δεν αποδίδει όσο πρέπει, αυτά είναι τα στοιχεία που το καθιστούν συναρπαστικό. Οι υπόλοιπες επιλογές μας φέρνουν αντιμέτωπους με τυχαίους users ανά τον κόσμο. Θέλουμε να τους νικήσουμε για να δούμε το όνομα μας να φιγουράρει στα leaderboards αλλά είναι τρομακτικά δύσκολο αν δεν έχουμε γίνει εξπέρ στο παιχνίδι.

Λατρεύουμε την γιαπωνέζικη ζωγραφική και την γενικότερη αισθητική προσέγγιση του κόσμου από τους Ασιάτες φίλους μας. Το Samurai Shodown στρατολογεί την αγαπημένη τεχνική του cel – shading για να μεταφέρει την απαράμιλλη ομορφιά της ιαπωνικής τέχνης στις οθόνες μας. Τα μοντέλα των χαρακτήρων μοιάζουν με ζωντανεμένα αγάλματα, με τις σωματικές λεπτομέρειες να έχουν σκαλιστεί προσεκτικά και τις παραδοσιακές ενδυμασίες να εκπέμπουν μοναδικότητα. Το φόντο είναι πανέμορφο, γεμάτο χρώματα και ενδιαφέροντα animations από ζωάκια, πειρατές, δέντρα και άλλα κινούμενα μέρη του σκηνικού που του χαρίζουν ζωντάνια.

Τα 60 frames κυμαίνονται σε σταθερό επίπεδο καθ’ όλη την διάρκεια των συγκρούσεων. Αγαπήσαμε πραγματικά το motion blur πολλών χτυπημάτων που μεταδίδει οπτικά την τρομακτική ένταση του πλήγματος στον εχθρό και εντυπωσιαστήκαμε από την κινηματογραφική ομορφιά των super special moves. Η αραιότητα των πολυγώνων θα έπρεπε να απουσιάζει από Video Game νέας γενιάς και δείχνει ότι οι δημιουργοί του δεν εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις δυνατότητες της Unreal Engine 4. Συγχωρούμε τις οπτικές ατέλειες επειδή ικανοποιηθήκαμε τα μάλα από την υπερβολική σπλατεριά.

Η μουσική επένδυση εξελίχθηκε στο δυνατότερο όπλο του Samurai Shodown στην προσπάθεια να μας απορροφήσει στο σύμπαν του. Παραδοσιακή ιαπωνική μουσική ξεχύνεται από τα ηχεία της τηλεόρασης την ώρα που πέφτουν βροχή οι σπαθιές. Ακούγοντας τις νότες, ταξιδεύουμε υποσυνείδητα στην Άπω Ανατολή και βρισκόμαστε μέσα σε παραδοσιακά σπίτια με ψάθινες σκεπές και συρόμενη επίπλωση. Το ιαπωνικό voice acting συνδυάζεται άψογα με την εμφάνιση των χαρακτήρων και αμφιταλαντεύεται μεταξύ σοβαρότητας και χιούμορ. Οι φωνές των voice actors βοηθούνται από την ακουστική της ιαπωνικής γλώσσας και σημαδεύουν την κάθε λέξη με απίστευτο πάθος. Αρκετές λέξεις τους μοιάζουν με ελληνικές και εκεί εισέρχεται ο χαβαλές στην υπόθεση. Ο χαρακτήρας μας φώναζε κάτι σαν “χάσου”, ο εχθρός απαντούσε με ένα “μακάκα” και κάπου εκεί ακούσαμε και μια λέξη που έμοιαζε ύποπτα με “σκατό”. Είναι άραγε παράξενο το ότι ξεραθήκαμε στα γέλια στην συνέχεια;

Ο παλιός είναι Θεός
Το Samurai Shodown είναι ο υπέρτατος φόρος τιμής σε ένα πολυετές franchise και στην δημιουργό εταιρεία και ταυτόχρονα, μια πετυχημένη απόπειρα εκμοντερνισμού της σειράς. Ευχάριστα συναισθήματα μας πλημμυρίζουν οδηγώντας στην μάχη τους θρυλικούς μαχητές του gaming παρελθόντος μας όπως ο Haohmaru και ο Hanzo Hattori. Το gameplay έχει διατηρήσει τα συστατικά του πρωτότυπου και ο χειρισμός το καθιστά προσβάσιμο σε όλους.

Ο συνδυασμός αντανακλαστικών και σκέψης που επιβάλλει η κάθε νίκη μας βελτιώνει στο πέρασμα του χρόνου. Το υψηλό επίπεδο πρόκλησης και το βάθος του combat system εξουδετερώνουν όποιο παράπονο θα δημιουργούσε ένα roster με μόλις 16 πολεμιστές. Το ταλέντο των σχεδιαστών του το μετέτρεψε στο πιο όμορφο παιχνίδι της σειράς, ένα αισθητικό κέρασμα που δεν χορταίνουμε να το απολαμβάνουμε. Η διάρκειά των 10 περίπου ωρών για να σαρώσουμε το Story mode με όλους τους μαχητές είναι η προθέρμανση που οδηγεί στα υπόλοιπα modes.

Θετικά:
- Καλαίσθητα γραφικά
- Υπέροχα battle animations
- Πολύπλοκο, old school battle system
- Πετυχημένο voice acting
- Ποικιλία από modes
- Άφθονο splatter

Αρνητικά:
- Αραιότητα των πολυγώνων στο περιβάλλον
- Μικρή διάρκεια

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 6
Γενικά: 7.8

Το Samurai Shodown επιστρέφει πανίσχυρο μετά την δεκαετή του “νάρκη”.

Γιάννης Μοσχονάς