Stygian: Reign of the Old Ones

Hot
REVIEWED ON PC   

Φύγε Cthulhu, κρατάω μαχαίρι.

Φύγε Cthulhu, κρατάω μαχαίρι.

Φύγε Cthulhu, κρατάω μαχαίρι.

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε πολλές τηλεοπτικές συζητήσεις όπου γίνεται λόγος για τα πολιτικά τερτίπια και τις απειλές της τουρκικής ηγεσίας. Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που ο λαός της γείτονος χώρας αδιαφορεί για τις αηδίες των πολιτικών και ασχολείται με την έκφραση της δημιουργικότητας του. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα παλικάρια της Cultic Games, εταιρείας ανάπτυξης που εδράζεται στην αγαπητή μας Κωνσταντινούπολη. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι αυτό το δημιουργικό team έχει περάσει πολλά μερόνυχτα μελετώντας την βιβλιογραφία της Μυθολογίας Cthulhu και τα “πλοκάμια” που έχει απλώσει σε ταινίες, Video Games και επιτραπέζια RPGs.

Το 2016 αποφάσισαν να υλοποιήσουν σε ψηφιακή μορφή την αγάπη τους για τα έργα του λατρευτού μας συγγραφέα Howard Philips Lovecraft, παρουσιάζοντας την ιδέα τους στην πλατφόρμα του Kickstarter και περιμένοντας ανταπόκριση από τους gamers. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και ιδιαίτερα επιτυχής με αποτέλεσμα να μαζευτούν τα κεφάλαια για την χρηματοδότηση του Stygian: Reign of the Old Ones. Πήρε μια τριετία στην Cultic Games για να συνθέσει τον εφιαλτικό της τίτλο και το τελικό αποτέλεσμα αποδείχτηκε του γούστου μας.

stygian reign of the old ones 1

Στην πόλη της τρέλας
Ο ρουχισμός των κατοίκων του Arkham, τα μπαρ, η μουσική, η αρχιτεκτονική, κάτι μας θυμίζουν, μια γνώριμη εποχή του παρελθόντος. Α, ναι, πρέπει να είναι η εποχή της ποτοαπαγόρευσης και της ξέφρενης διασκέδασης που ακολούθησε τα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Αμερική. Να και οι μαφιόζοι στις γωνίες που τραμπουκίζουν τους κατοίκους με προτεταμένα όπλα. Όπα, τι ρόλο βαράνε αυτοί οι τύποι με τις κουκούλες αλά Κου Κλουξ Κλαν εδώ; Τι δουλειά έχουν οι γυμνόστηθοι μπράβοι με τις δεκάδες πληγές; Που κρύβεται ο νόμος και η τάξη; Αυτό το πλάσμα που μας πλησιάζει με απειλητικές διαθέσεις δεν το έχουμε ξαναδεί ποτέ πάνω στον πλανήτη. Κατακλυζόμενοι από τις παραπάνω εντυπώσεις αντιλαμβανόμαστε ότι ο αντιπρόσωπος μας στο Stygian έχει μεταφερθεί μαζί με την πόλη του και τους κατοίκους της σε μια εφιαλτική διάσταση. Είναι δυνατόν να επιβιώσουμε σε τέτοιες απελπιστικές συνθήκες με εχθρούς ολόγυρά μας; Μπορούμε να επαναφέρουμε την τάξη στο χάος; Θα τα ανακαλύψουμε όλα παίζοντας, εδώ και τώρα.

Το Stygian είναι καθαρόαιμο RPG με τις Tactical συγκρούσεις να εκτοξεύουν την ήδη ανεβασμένη αδρεναλίνη και να παρέχουν μια σειρά από ενδιαφέρουσες δυνατότητες. Το ποιος ή ποια θα μας αντιπροσωπεύσει στον αγώνα καθορίζει και το είδος της εμπειρίας που θα δοκιμάσουμε. Κυριολεκτικά καλούμαστε να παίξουμε τον ρόλο που μας ανατέθηκε και όχι να τον αντιμετωπίσουμε επιφανειακά. Η ηλικία, το φύλο, το επάγγελμα (archetype) και το σύστημα πεποιθήσεων που ακολουθούμε αλλάζει τις αντιδράσεις των NPCs και τους τρόπους επίλυσης των γρίφων. Ο investigator ξεθάβει πρόσθετα στοιχεία εκεί που οι υπόλοιποι δεν βλέπουν την τύφλα τους. Ο criminal είναι ειδικός στο να κινείται στο περιθώριο, να αποφεύγει μάχες και να αρπάζει τα λάφυρα χωρίς να τον παίρνουν μυρωδιά. Ο soldier ξέρει καλά πως να... ψαλιδίζει το μπόι των αντιπάλων με τον οπλισμό του.

Τα διαθέσιμα archetypes προσφέρονται με τις υποδιαιρέσεις τους, βοηθώντας μας να τονίσουμε τις ικανότητες που μας ενδιαφέρουν ακόμα περισσότερο. Ο soldier για παράδειγμα, θα γίνει marine αν σκοπεύουμε να τον εξοπλίσουμε με πυροβόλα όπλα ή bouncer εφόσον θα “μιλά” συχνότερα με τις γροθιές του. Η παρουσία του belief system, του συστήματος που είναι σφιχταγκαλιασμένο με το στατιστικό του sanity, μας έκανε να δηλώσουμε ανεπιφύλακτα πως το game είναι εφάμιλλο του αλησμόνητου pen and paper RPG, Call of Cthulhu της Chaosium.

Ο ανθρώπινος ψυχισμός δεν μπορεί να διαχειριστεί με τίποτα τις φρικαλεότητες που περιφέρονται στην διάσταση όπου βρίσκεται το Arkham. Ταυτόχρονα ο ψυχισμός ενός gamer μικρής ηλικίας θα επιβαρυνθεί σημαντικά από τις αποτρόπαιες εικόνες που περιέχει το Stygian γι’ αυτό και δεν συνίσταται για παιδιά. Το σοκ της εμφάνισης ενός κολοσσιαίου πλάσματος στον ορίζοντα ίσως να μην μας κλονίσει διότι στερείται ρεαλισμού. Κλονιζόμαστε όμως από εικόνες ατόμων που τίναξαν τα μυαλά τους στον αέρα, από θρησκόληπτους ψυχοπαθείς που αυτοτραυματίζονται, από εκτρωματικά πλάσματα που υπήρξαν κάποτε άνθρωποι. Αντιστρόφως ανάλογα από το sanity meter των χαρακτήρων που κατρακυλά μετά από ένα τραγικό θέαμα, αυξάνεται o εσωτερικός μας μετρητής αηδίας και αρχίζουμε να σιχαινόμαστε το περιβάλλον, επιτυγχάνοντας την ταύτιση με την ομάδα μας.

Δεν δώσαμε μεγάλη σημασία στην διανοητική μας υγεία τις πρώτες ώρες της περιπέτειας. Βλέπαμε το sanity να πέφτει αλλά δεν λαμβάναμε άμεσα τα μέτρα που απαιτούνται για την σταθεροποίησή του. Το αποτέλεσμα ήταν ο χαρακτήρας μας να γλιστρήσει στην μόνιμη παράνοια, προσφέροντας τους διασκεδαστικότερους διαλόγους στο Stygian. Από κουβέντες του στυλ “το κεφάλι σου μου φαίνεται πολύ νόστιμο, μπορώ να το δαγκώσω;” μέχρι τις άναρθρες κραυγές μας ξέρανε στα γέλια λειτουργώντας καθαρτικά σε ένα πολύ καταθλιπτικό game που καταπιάνεται με το στενόχωρο ζήτημα των ψυχικών διαταραχών. Η αντιμετώπιση της τρέλας, δηλαδή η αύξηση του sanity, περνά από ένα σωρό φάρμακα και ροφήματα που οφείλουμε να έχουμε πάνω μας.

stygian reign of the old ones 2

Όπα, είμαστε μέσα στην ντόπα
Σκληρά ναρκωτικά και αλκοόλ ρέουν ποταμηδόν στον οργανισμό των χαρακτήρων μας, κρατώντας το sanity σε ανεκτά επίπεδα. Η εναλλακτική λύση που έχουμε για να πατάξουμε την παραφροσύνη είναι το belief system, οι πεποιθήσεις μας. Επιλέγοντας τους διαλόγους που συμφωνούν με τα πιστεύω μας, το sanity ανανεώνεται και η ανάγκη να τα πίνουμε όλα, χάπια, ουίσκι και... coca cola, απομακρύνεται. Υπάρχει όμως και ο δρόμος του μηδενιστή, το καταθλιπτικό nihilistic belief system που δεν αυξάνει το sanity αλλά μας προμηθεύει με αυξημένο mental resistance από την πρώτη στιγμή. Στους ευφυείς διαλόγους που ανοίγουμε με τους NPCs θα αποδείξουμε το αν υποστηρίζουμε τα πιστεύω μας ή όχι. Μπορούμε κάλλιστα να πάμε κόντρα στο belief system που επιλέξαμε για πλάκα και να δούμε το sanity να εξανεμίζεται. Ορθολογιστές, λάτρεις θεϊκών δυνάμεων, ανθρωπιστές ή φανατικοί υλιστές, όλοι έχουν την θέση τους στον τρελό κόσμο του Stygian και χαράζουν το δικό τους μονοπάτι.

Τα dialogue trees ικανοποιούν την ανάγκη μας για ουσιαστικούς διαλόγους και roleplay της προκοπής. Παρατηρούμε ότι διάλογοι που σχετίζονται με skill checks των skills που έχουμε αφήσει ατροφικά, δεν εμφανίζονται ποτέ. Εδώ δεν επαναλαμβάνεται το απολαυστικό κυνήγι της αναβάθμισης των skills που εκτελέσαμε στο Disco Elysium. Στην προσπάθειά μας να το σκάσουμε από ένα μέρος στο οποίο μας έθεσαν υπό περιορισμό, έπρεπε να βρούμε τρόπο να αρπάξουμε ένα κλειδί. Οι προσεγγίσεις είναι πολλές αλλά δεν είναι όλες ορατές. Πήγαμε να ρίξουμε μπουκέτο στο νταμάρι που μας φύλαγε και φάγαμε της χρονιάς μας. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε αντιπερισπασμό με την βοήθεια ενός παλαβού αλλά δεν τα καταφέραμε. Κατεβάζοντας ένα φάρμακο που εκτόξευσε το skill subterfuge στο πέντε, άνοιξε ο δρόμος για την ευκολότερη επίλυση του προβλήματος. Ανάλογα με τα skills που επιλέγουμε να ενισχύσουμε, προκύπτουν και οι διαθέσιμες επιλογές στους διαλόγους.

stygian reign of the old ones 3

Η ανάγνωση των κειμένων (διάλογοι, περιγραφές, βιβλία, γράμματα) είναι πραγματικά απολαυστική. Δεν υπάρχουν άχρηστες κουβέντες και παρατηρήσαμε ελάχιστα ορθογραφικά λάθη. Οι περιγραφές αποδίδουν εύστοχα με λέξεις τις εικόνες που βλέπουμε. Ο ψυχισμός των κατοίκων του Arkham φανερώνεται από κάθε τους κουβέντα. Συναντήσαμε εσωτερικά νεκρές γυναίκες, ψυχοπαθείς άντρες, τρελαμένους θρησκόληπτους που ο λόγος τους στάζει μέλι για τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί χάριν της θρησκείας τους. Μιλήσαμε με μούτρα του υποκόσμου και επικοινωνήσαμε με εξώκοσμες οντότητες. Σώζοντας ένα εξωγήινο πλάσμα από τα νύχια άλλων φρικτών πλασμάτων, συγκλονιστήκαμε από τις περιγραφές της αλληλεπίδρασης μας και κατανοήσαμε την υπερβατική εμπειρία του ήρωα. Η νόρμα στα dialogue trees είναι να επιλέγουμε τα πάντα έως ότου εξαντλήσουμε τα θέματά τους. Στο Stygian, αν επανέλθουμε σε NPC που έχουμε “ανακρίνει” μέχρι τελευταίας λέξης, ενδέχεται να ανακαλύψουμε νέους διαύλους επικοινωνίας εφόσον έχει μεσολαβήσει κάποιο γεγονός. Η κλασική αποτύπωση των διαλόγων με πολλαπλές επιλογές μας άρεσε αλλά γουστάρουμε περισσότερο τις στιγμές που η οθόνη μεταμορφώνεται σε βιβλίο και οι περιγραφές λαμβάνουν παραμυθένιο χαρακτήρα στο στυλ των παιχνιδοβιβλίων.

Υπάρχει και ένας δεύτερος μετρητής της ψυχικής μας υγείας, το angst. Λογικό είναι τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από την ψυχολογία αφού περιφερόμαστε σε έναν κόσμο που ακροβατεί μεταξύ τρελοκομείου και θηριοτροφείου. Επιχειρώντας να επιβιώσουμε στις ολοένα και δυσκολότερες δοκιμασίες, δοκιμάζουμε έντονο άγχος. Χρειάζεται να βλάψουμε τον εαυτό μας για να πετύχουμε κάτι; Έντονο άγχος. Είδαμε αθώους να υποφέρουν μπροστά στα μάτια μας, αντιμετωπίζουμε τις φρικαλεότητες της Μυθολογίας Κθούλου στο πεδίο της μάχης;. Έντονο άγχος. Κάποια στιγμή το στρες ξεχειλίζει από τον οργανισμό μας και μια σειρά από πιθανές νευρώσεις εμφανίζονται. Ευτυχώς τις επιλέγουμε εμείς όπως επιλέγουμε τα skills μας και έτσι αποφεύγουμε όσες μας σακατεύουν.

stygian reign of the old ones 4

Ο παράδεισος των βιβλιοφάγων 
Το Stygian έχει σαν κέντρο βάρους το εξαιρετικό του σενάριο και τους διαλόγους που το προωθούν. Συνάμα, είναι ίσως ο καλύτερος φόρος τιμής στην Μυθολογία Κθούλου και το συγγραφικό έργο του H. P. Lovecraft που έχουμε παίξει ποτέ. Η παρέλαση γνώριμων ονομάτων και τοποθεσιών μοιάζει ατελείωτη. Κθούλου, Μεγάλοι Παλιοί, Νεκρονομικόν, Ίνσμουθ. Χειροκροτήσαμε με μανία βλέποντας τον χαρακτήρα του Ράντολφ Κάρτερ, πρωταγωνιστή υπέροχων ιστοριών του Lovecraft, να εμφανίζεται με το παρουσιαστικό του ίδιου του συγγραφέα. Η companion Sonia Greene Carter είναι η γυναίκα του Lovecraft και δεν την αποχωριζόμαστε από την ομάδα ούτε για μισό λεπτό. Σκηνικά που λατρέψαμε από τις ιστορίες “Το Χρώμα από το Διάστημα”, “Τα Όνειρα του Σπιτιού της Μάγισσας”, “Τα Βουνά της Τρέλας”, “Ο Τρομερός Γέρος” μας ανάγκασαν σε άμεση κατάδυση στην βιβλιοθήκη για να ξεθάψουμε την σκονισμένη ανθολογία του Lovecraft προκειμένου να την λατρέψουμε από την αρχή.

Ενόσω καταβροχθίζουμε με χαρά τον μετά – αποκαλυπτικό κόσμο του Stygian εντοπίζουμε και την φωτεινή του πλευρά. Τα χρήματα βρίσκουν εκεί την πραγματική τους αξία, δηλαδή εξομοιώνονται με το... κωλόχαρτο.

Τα τρία ηλικιακά στάδια του ανθρώπου τίθενται στην διάθεσή μας για να διαλέξουμε ποιο ταιριάζει στο άτομο που θα ηγηθεί της περιπέτειας. Ο χαρακτήρας που επιλέξαμε τελικά να ρίξουμε στην μάχη μυρίζει έντονα... σκουριά. Ίσως να βασανίζεται από τα αρθριτικά του και να μην μπορεί να αντέξει το σκληρό γρονθοκόπημα γιατί είναι γέρος. Η επιλογή της ηλικίας του βασίστηκε στην αξία που δίνουμε στα skills έναντι των attributes. Δεν μας απασχολεί αν ο χαρακτήρας έχει έναν πόντο παραπάνω στο physique, το agility ή το senses εφόσον επιλέξαμε το αρχέτυπο που ενισχύει τα attributes τα οποία μας ενδιαφέρουν. Η προσθήκη των δύο skill points είναι απείρως χρησιμότερη για εμάς. Με τούμπανο το firearms οι βολές μας τρύπαγαν τις σάρκες σαν χαρτί και το άκρως ικανοποιητικό damage μας χάρισε πολλές νίκες. Το υψηλό psychology μας κατέστησε σχεδόν απρόσβλητους στις ψυχικές δοκιμασίες που μας περίμεναν. Το speechcraft είναι μια καλή επιλογή για να πετυχαίνουμε στις επιδιώξεις μας χρησιμοποιώντας την δύναμη του λόγου. Δοθέντος του ότι δεν μετανιώσαμε ποτέ για την επιλογή μας, το old age είναι αυτό που προτιμούμε για τον πρωταγωνιστή ή την πρωταγωνίστρια μας.

Είναι δεδομένο ότι μια ενδελεχής μελέτη όλων των χαρακτηριστικών του ατόμου που επιλέγουμε για avatar θα πάρει καμία ώρα έως ότου καταλήξουμε σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Για να μην μας φάει η ανυπομονησία, το game σερβίρει 16 προκατασκευασμένους χαρακτήρες από όλα τα αρχέτυπα και τα δύο φύλα και εμείς επιλέγουμε όποιον ή όποια μας αρέσει περισσότερο. Τα πάντα εξαρτώνται από το πως θέλουμε να προσεγγίσουμε τις προκλήσεις του Stygian. Αν η πρόθεσή μας είναι να κινούμαστε στις σκιές, θα πάρουμε occultists, explorers κ.τ.λ. Για να γεμίσουμε μολύβι τα τέρατα, ανθρώπινα και μη, που θα μας προκαλέσουν, θα στρατολογήσουμε soldiers και criminal. Η επίλυση των προβλημάτων δια της ανθρώπινης επαφής μας οδηγεί στους academics, performers κ.ο.κ.

stygian reign of the old ones 5
Που είναι ο Batman τώρα που τον χρειαζόμαστε;
Το Arkham του Stygian συγγενεύει σε μεγάλο βαθμό με το ομώνυμο άσυλο όπου έχουμε ρίξει άπειρο μπουνίδι ελέγχοντας τον αγαπημένο μας Batman. Όλη η πόλη είναι ένα Arkham Asylum γεμάτο εγκληματίες και σχιζοφρενείς που θέλουν το κακό μας. Ανταποδίδουμε την αρνητική τους ενέργεια χειριζόμενοι με μαεστρία το ενδιαφέρον battle system, το Tactical Combat κομμάτι που απαιτεί πολύ σκέψη και σχεδιασμό για να οδηγηθούμε στην νίκη.

Το σκηνικό ενός πλέγματος χωρισμένου σε πολύγωνα πάνω στα οποία πατάμε για να κινηθούμε με τους χαρακτήρες μας είναι πολύ γνώριμο. Τα action points που καταναλώνουν όλες μας οι δραστηριότητες το ίδιο. Το cover system έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά δεν μας προστατεύει ιδιαίτερα από την εχθρική οργή. Το defense απλά αυξάνει την πιθανότητα να αστοχήσει ο εχθρός, δεν είδαμε να καταβροχθίζει το εισερχόμενο damage. Δίνουμε και δεχόμαστε πισώπλατα χτυπήματα χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει critical hits. Η απόσταση από τον εχθρό επηρεάζει την ευστοχία των πυροβόλων όπλων και την λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας.

Τα spells που περιλαμβάνει το μέγα Γριμόριο μας έχουν συγκεκριμένη εμβέλεια. Κανένα τρικ στην διάρκεια της μάχης δεν μας χαρίζει την νίκη, την κατακτούμε δια της καλής προετοιμασίας και με την εύνοια της τύχης. Οι χαρακτήρες μας θέλουν τα κατάλληλα όπλα και τα συμπληρωματικά τους skills για να προξενούν το μέγιστο damage. Ο ή οι spellcasters οφείλουν να ξεχειλίζουν από sanity που είναι ταυτόχρονα και το mana τους και να έχουν επεξεργαστεί όλα τα ξόρκια που βρίσκουμε σε περγαμηνές κατά την διάρκεια του rest. Περιθώρια για λάθη στην μάχη δεν υπάρχουν. Κάθε εχθρός είναι ικανός να μας εξοντώσει με ελάχιστα χτυπήματα γι’ αυτό και μπορούμε να το σκάσουμε από τις μάχες προτού γίνει το κακό, πατώντας στα χρωματιστά πολύγωνα του escape.

stygian reign of the old ones 6

Η Survival νοοτροπία που διαποτίζει τα πάντα στο Stygian κυριαρχεί και σε αυτό το κομμάτι του. Η αυξημένη δυσκολία και η κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στην οποία βρισκόμαστε, καθιστά πολύ πιο γλυκές ακόμα και τις μικρότερες επιτυχίες στο πεδίο της μάχης. Δύο πράγματα μας έλειψαν από το battle system, η δυνατότητα των counter attacks και οι πολύνεκρες μάχες αλλά έχουν τον λόγο τους που απουσιάζουν. Ο στόχος μας είναι πάντα η επιβίωση και όχι η επικράτηση, η κατάκτηση ενός κόσμου, η ενδυνάμωση σε θεϊκά επίπεδα. Είμαστε παρίες σε αυτό τον κόσμο, περιθωριακοί που προσπαθούν να ξεφύγουν όπως όπως, μόνιμα βρισκόμενοι σε μειονεκτική θέση.

Ψάχνουμε σαν άστεγοι να βρούμε τροφή και ανταλλάξιμα υλικά στα σκουπίδια. Βάζουμε συχνά τους χαρακτήρες μας για ύπνο ώστε να ανακτήσουν health και sanity για να μην... σαλτάρουν. Τίποτα πιο αστείο από το να δίνουμε εντολή σε έναν χαρακτήρα να διαβάσει τσοντοπεριοδικό για να στανιάρει μετά από όσα βίωσε. Το memorize των spells στην διάρκεια του rest είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος αν θέλουμε να αξιοποιήσουμε τις μαγικές μας ικανότητες.

Μιλώντας για παρίες θυμηθήκαμε τον προσφιλέστερο από τους companions που μας συντρόφεψαν στον πόλεμο ενάντια στην τρέλα, τον Outsider. Συμπαθήσαμε βαθιά αυτό το φουκαριάρικο πλάσμα που ξεπήδησε από τις σελίδες της ιστορίας “Ο Παρείσακτος” του Lovecraft. Είναι τυλιγμένος με επιδέσμους σαν μούμια και έρχεται εξαρχής αντιμέτωπος με το μίσος των κατοίκων του Arkham. Φυσικά τον προστατεύουμε, τον εντάσσουμε στην ομάδα μας και αποκτούμε έναν πανίσχυρο spellcaster που πρωτοστατεί σε πολλές νίκες. Δυστυχώς οι διαθέσιμοι companions είναι λιγοστοί παρόλο που μας ικανοποίησαν με τις ικανότητες και την καταγωγή τους. Η τριάδα τους μας αναγκάζει να αφήσουμε κάποιον απ’ έξω ή να εναλλάσσουμε τους δύο όποτε η περίσταση το απαιτεί. Από τους εφεδρικούς πολεμιστές επιλέγουμε τον Eduardo αν και το κασέ του είναι πολύ υψηλό για να τον έχουμε συνέχεια στο team.

stygian reign of the old ones 7

Μας θλίβει ο λιγοστός αριθμός των spells αλλά γουστάρουμε τα ονόματα και την αποτελεσματικότητά τους. Το μυαλό μας ταξίδεψε στην θρυλική σειρά ταινιών The Exorcist μόλις εκτελέσαμε το spell Children of Pazuzu. Με τη ευλογία του γνωστού σουμερικού δαίμονα στέλνουμε ένα σμήνος δηλητηριωδών εντόμων για να περιποιηθεί τους στόχους μας. Τα Spit of Al Razi και Evil Eye είναι τα πιο χρησιμοποιημένα spells. Το πρώτο αποδυναμώνει τον αντίπαλο και το δεύτερο τον αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο δηλητηριάζοντας τον.

Είμαστε ευγνώμονες για το spell Damnation To Stone γιατί μας επέτρεψε να βιώσουμε το θριαμβευτικό συναίσθημα που ένιωθε η μυθική Μέδουσα κάθε φορά που μετέτρεπε τους επίδοξους εκτελεστές της σε κοτρόνες. Η μαγεία στην Μυθολογία Κθούλου και στο Stygian κατ’ επέκταση, είναι εξίσου βλαβερή για τον μάγο όσο και για το θύμα του. Εκτός του sanity που αιμορραγεί ακατάπαυστα όσο την χρησιμοποιούμε, μπορεί να μας γυρίσει μπούμερανγκ. Τα τέκνα του Pazuzu ενδέχεται να στραφούν ενάντια στην ομάδα μας, η μαγεία της Μέδουσας να μας πετρώσει τα χέρια, το διαβρωτικό δηλητήριο του Al Razi να μας λούσει σαν όξινο σαμπουάν.

Οι λιγοστοί πόροι μας υποχρέωσαν να αξιοποιήσουμε το crafting system, κατασκευάζοντας τα δικά μας φάρμακα, σφαίρες και εξοπλισμό. Είναι μια εύχρηστη διαδικασία που βασίζεται στην ανακάλυψη σχεδιαγραμμάτων, σε φόρμουλες, συνταγές και σε πολύ συγκεκριμένα υλικά. Φυσικά αν δεν έχουμε χαρακτήρες με ισχυρά science, medicine και survival skills, δεν θα κατασκευάσουμε τίποτα. Εκτός από τις απολύτως απαραίτητες προμήθειες φροντίζουμε να τοποθετούμε στους χαρακτήρες τα artifacts που ανακαλύπτουμε. Καταραμένα αντικείμενα σαν το ματωμένο αστέρι του σερίφη φιγουράρουν στο στήθος μας, ανεβάζοντας την επιδεξιότητά μας στα πυροβόλα όπλα. Τσεπώσαμε και το κομμένο χέρι του Αμπντούλ που λειτουργεί σαν το μαγικό αντικείμενο Χέρι της Δόξας. Αυξάνοντας το subterfuge skill είναι δεδομένο ότι μπορούμε να χωθούμε απαρατήρητοι οπουδήποτε και να σουφρώσουμε τις περιουσίες των κατοίκων.

stygian reign of the old ones 8

Ο κόσμος μοιάζει διαφορετικός απόψε
Η πληθώρα επιλογών καθιστά το Stygian την χαρά του replayability. Όντας απίθανο να γευτούμε όλες τις εμπειρίες που μας επιφυλάσσει από το πρώτο playthrough που ξεπερνά τις 20 ώρες, θα επανέλθουμε οπωσδήποτε, ακολουθώντας άλλη τροχιά και εκμεταλλευόμενοι κάθε ευκαιρία που μας δίνουν τα archetypes, τα skills, τα attributes και τα υπόλοιπα συστήματα. Ενώ σε πρώτη φάση ο χάρτης μοιάζει μικροσκοπικός, πολύ σύντομα προστίθενται νέες περιοχές με πάρα πολλές ευκαιρίες αλληλεπίδρασης.

Η πορεία μας είναι πάντοτε απροσδόκητη. Σε μια βόλτα μας στο Arkham πέσαμε πάνω σε ένα τρελαμένο νεαρό με μαχαίρι ο οποίος ήθελε ντε και καλά να ενσωματωθεί στην ομάδα μας. Επιχειρούμε με μπλα μπλα να τον διώξουμε, απειλούμε ακόμα και με σωματική βία αλλά ο τύπος έχει μαζοχιστικές τάσεις. Τι να κάνουμε, τον παίρνουμε μαζί μας στις μάχες. Σε μια φάση μπαίνουμε σε ένα κατάστημα να αγοράσουμε προμήθειες. Ο νεαρός αρχίζει να πλησιάζει τον καταστηματάρχη σαν υπνωτισμένος, ψελλίζοντας ανοησίες. Με ολύμπια ψυχραιμία, ο καταστηματάρχης έδωσε εντολή στον μπράβο του να τον εκτελέσει, όπως και έγινε. Τέτοια απρόβλεπτα συμβάντα μας περιμένουν σε όλο τον κόσμο του Stygian, προτρέποντάς μας να το περάσουμε ξανά έως ότου τα ανακαλύψουμε όλα.

Υπάρχει όμως και μια αντίρροπη δύναμη που μας σπρώχνει στο να το αφήσουμε στην άκρη μετά τον τερματισμό, να μην του δώσουμε δεύτερη ευκαιρία. Αυτή δεν είναι άλλη από τα πολυάριθμα bugs. Πιστεύουμε ότι οι σκοτεινοί θεοί της Μυθολογίας Κθούλου έχουν καταραστεί το Stygian με αηδιαστικά bugs που πετάγονται από εδώ και από εκεί, τσακίζοντας απότομα την απολαυστική εμπειρία. Φορτώνουμε μια μάχη για δεύτερη φορά και οι μπάρες του health, των action points, του sanity, ακόμα και τα εικονίδια που καθορίζουν την σειρά με την οποία θα κινηθούν οι μαχητές, δεν εμφανίζονται ποτέ. Πάμε να προχωρήσουμε σε επόμενη οθόνη, ο χαρακτήρας πάει εκεί και το game κολλάει επιτόπου.

Τέτοια περιστατικά συνέβησαν αρκετές φορές στο 20ωρο του playthrough και μας υποχρέωναν πάντοτε σε load του τελευταίου save. Φυσικά η δυσφορία που μας προκαλούν τα bugs αδυνατεί να υπερνικήσει τα αξιόλογα στοιχεία του πακέτου. Η απεικόνιση του Arkham και των περιοχών που το περιβάλλουν, σε όποια διάσταση και αν βρίσκονται, μας άρεσε πολύ. Η πόλη είναι ομιχλώδης, γεμάτη σκοτεινά μέρη όπου δεν υπάρχει πρόσβαση χωρίς λάμπα πετρελαίου. Οι χαρακτήρες είναι γκροτέσκ με παρουσιαστικό που επιβεβαιώνει το κλονισμένο νευρικό τους σύστημα. Το αίμα, οι παραμορφωμένοι αιρετικοί, τα “μούτρα” της μαφίας και τα εξωγήινα τέρατα με την εμφάνιση - διαμαρτυρία ενάντια στην λογική, είναι τα συστατικά ενός εφιάλτη που εντούτοις, μας διασκεδάζει.

Δεν μας έπεσε “βαριά” η απουσία του voice acting επειδή η μουσική είναι τόσο ατμοσφαιρική και κατάλληλη για την χρονική εποχή στην οποία βρισκόμαστε ώστε, η διακοπή της από ομιλίες, ίσως να ζημίωνε το ρίγος που μας δημιουργεί. Αισθανόμαστε ότι την μουσική επένδυση έχει αναλάβει ο Έριχ Ζαν, o καταραμένος μουσικός στην ιστορία “Η Μουσική του Έριχ Ζαν”, τόσο αφύσικες μας φαίνονται οι νότες. Είναι σαφές ότι το Stygian επιτυγχάνει τον αισθητικό του στόχο με γνώμονα τις προσδοκίες ενός οπαδού της Μυθολογίας Κθούλου, παρά την δισδιάστατη μορφή του.

stygian reign of the old ones 9

Βγαίνοντας από την κολασμένη διάσταση
Το Stygian: Reign of the Old Ones χρειάστηκε μόλις λίγα λεπτά για να μας αιχμαλωτίσει στην εφιαλτική του ατμόσφαιρα και να μας κρατήσει εκεί μέχρι το φινάλε. Η διαδρομή από το σημείο Α της αφετηρίας έως το σημείο Β του τερματισμού είναι διανθισμένη από εξαιρετικά άσχημες εμπειρίες, απόλυτα εναρμονισμένες με την αισθητική του Howard Phillips Lovecraft. Τα quests δεν μας προσφέρονται ποτέ στο πιάτο αλλά μας ωθούν στο να βάλουμε το μυαλό μας να λειτουργήσει αναλυτικά.

Οι διαθέσιμοι συνδυασμοί των archetypes, skills, belief system και ages παρέχουν ένα μεγάλο αριθμό επιλογών οι οποίες επηρεάζουν βαθιά την συνολική εμπειρία και εξασφαλίζουν το replayability. Το σενάριο και οι διάλογοι είναι εξαιρετικά. Οι αναφορές στο έργο του Lovecraft κάνουν τα μάτια μας να χύνουν δάκρυα συγκίνησης. Τα μέτρια γραφικά και τα σιχαμερά bugs ευτυχώς δεν αρκούν για να αμαυρώσουν την αξιόλογη προσπάθεια, έναν μοναδικό φόρο τιμής στην διασημότερη μυθολογία υπερφυσικού τρόμου.

Θετικά:
- Συγκλονιστικό σενάριο και διάλογοι
- Φόρος τιμής στο έργο του μεγάλου συγγραφέα Lovecraft
- Φοβεροί χαρακτήρες
- Εκτενής παραμετροποίηση του avatar με ανακάτεμα των στατιστικών
- Οι επιλογές μας μετράνε και διαμορφώνουν ανάλογα την εξέλιξη
- Διαβολική μουσική υπόκρουση
- Υψηλό replayability
- Σπάνιες αλλά αμφίρροπες μάχες με πρωτοποριακό spellcasting

Αρνητικά:
- Τα bugs είναι περισσότερα και τρομακτικότερα από τα τέρατα
- Τα γραφικά σηκώνουν μεγάλες βελτιώσεις

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8.5
Σενάριο: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 7.9

Μια απολαυστική προσαρμογή “τεμαχίων” της Μυθολογίας Κθούλου σε ψηφιακή μορφή, ιδανική για τους λάτρεις του Lovecraft.

Γιάννης Μοσχονάς

 

NEWS   VIEW ALL

No News

User reviews

There are no user reviews for this listing.
To write a review please register or

Mόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια. Παρακαλούμε κάντε πρώτα Login στο site. Αν δεν έχετε λογαριασμό στο GameWorld τότε κάντε Register και στη συνέχεια Login.

Score 7.9
7.88 User Score
(4 votes )
User Reviews 0
Genre: RPG
Developer: Cultic Games
Publisher: 1C Entertainment
Διάθεση: 1C Entertainment
Players: 1
Requirements: 2GB RAM, Επεξεργαστής Intel Core i3-2120 στα 3.3GHz ή AMD FX-4100, Κάρτα γραφικών Nvidia GeForce GTS 450 ή AMD Radeon HD 5750 1024MB, Χώρος στο σκληρό δίσκο 4GB, Λειτουργικό σύστημα Windows 7/10 64μπιτα
Official Website: Κλικ εδώ
Release Date: 26/9/2019
Χρήστες που το θέλουν. (VIEW ALL)
thumb
Χρήστες που το έχουν. (VIEW ALL)
thumb
Χρήστες που το είχαν.
Κανένας
Χρήστες που το έχουν στα αγαπημένα
Κανένας
RELATED GAMES
Κανένα
VIDEOS

Top reviews (τρέχον έτος)

Top Reviews (by user score)

Latest User Reviews

2.
Diablo IV   (8.5)
3.
Final Fantasy XVI   (8.5)
6.
7.
Hogwarts Legacy   (0.5)
8.
eFootball 2023   (5.0)
9.
Notification