Εμείς καθορίζουμε την διάταξη της μάχης και νικάμε.
Η αγάπη μας για την Slitherine δεν κρύβεται γιατί νιώθουμε μόνο θετικά συναισθήματα για την μια εκ των δύο μεγάλων publishers που προσφέρουν αδιάκοπα φανταστικά wargames (η άλλη είναι η Paradox Interactive). Το 2015 η Slitherine έριξε το εναρκτήριο λάκτισμα για μια φρέσκια σειρά wargames με επίκεντρο τον χειρότερο πόλεμο από όλους μέχρι σήμερα, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ονομασία της σειράς έχει τον γενικό τίτλο Order of Battle: World War II και βαφτίζεται σαν free-to-play Turn-Based Strategy, λανθασμένα κατά την γνώμη μας. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να το κατεβάσει ο καθένας δίχως να πληρώσει το παραμικρό στο Steam και να αποκτήσει άμεσα πρόσβαση στο campaign Boot Camp και το πρώτο κεφάλαιο των 13 campaign packs που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής.
Οι πενιχρές αυτές παροχές δεν έχουν καμία σχέση με το free-to-play μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας και τις θεωρούμε ένα δωρεάν δείγμα, μια πρώτη γεύση του παιχνιδιού, ένα νόστιμο “δόλωμα” που θα μας πείσει να αγοράσουμε όλα τα campaigns. Παίζοντας το Boot Camp μάθαμε τα game mechanics του Order of Battle και χαιρετίσαμε με χαρά τις τεράστιες ομοιότητές του με τα Panzer General και Panzer Corps. Βγαίνοντας από την βασική εκπαίδευση του Tutorial είμαστε έτοιμοι να βουτήξουμε σε έναν κόσμο που αποτελείται από εξάγωνα και είναι σπαρμένος με στρατιωτικές μονάδες που θέλουν την καταστροφή μας. Αποκτήσαμε άμεσα τρία από τα 13 campaigns, φορέσαμε την στολή στρατηγού που κονομήσαμε από το... μοναστηράκι και αρχίσαμε να μοιράζουμε εντολές στις μονάδες που τις δέχονται.
Μαζικές εκκαθαρίσεις σε γύρους
Το Order of Battle είναι ένα Turn-Based Strategy με καλοφτιαγμένους χάρτες των ιστορικών περιοχών όπου διεξήχθησαν οι μεγαλύτερες συγκρούσεις. Το interface είναι πανεύκολο για όσους έχουν φοιτήσει στην σχολή των Panzer General ενώ οι υπόλοιποι θα πιάσουν γρήγορα το νόημα. Τα σενάρια χωρίζονται σε γύρους και αρχίζουν με μια σύντομη ενημέρωση ανώτερου αξιωματικού ο οποίος μας εξηγεί τους αντικειμενικούς στόχους. Προτού αρχίσουν να σφυράνε οι σφαίρες και οι βόμβες πάνω από τα κεφάλια μας, τοποθετούμε τις μονάδες μας στις περιοχές που μπορούν να τις ανεφοδιάσουν. Η τοποθέτηση έχει κολοσσιαία στρατηγική σημασία για την έκβαση της μάχης. Αφού δούμε τους στόχους που πρέπει να προστατέψουμε ή να καταλάβουμε, σκεφτόμαστε προσεκτικά ποιες μονάδες είναι οι καταλληλότερες για την κάθε δουλειά.
Το θέμα της επιμελητείας είναι κομβικό σημείο για όλες τις εκστρατείες. Οι γραμμές ανεφοδιασμού επιτρέπουν στις μονάδες μας να ανανεώνουν τους πεσόντες στην μάχη και τις διατηρούν σε υψηλά επίπεδα αποδοτικότητας. Κινούμε συντονισμένα τις μονάδες και δεν επιτρέπουμε στους εχθρούς να σπάσουν τις γραμμές ανεφοδιασμού γιατί, αν συμβεί αυτό και δεν προλάβουμε να τις επαναφέρουμε, οι αποκομμένες μονάδες θα πετσοκοφτούν. Τα σενάρια μας προτρέπουν σε πρωτεύοντες και δευτερεύοντες στόχους. Τα primary objectives είναι αδύνατον να τα αγνοήσουμε διότι αυτά μας χαρίζουν την νίκη. Τα secondary objectives δεν τα αγνοούμε γιατί αυξάνουν τους πολύτιμους πόρους μας.
Προφανώς ο βασικός μας πόρος είναι οι στρατιωτικές μονάδες που εκτελούν το θέλημά μας σε όλο τον χάρτη. Για να τις ανανεώσουμε και να αγοράσουμε καινούργιες, οι οποίες θα προστεθούν στις δυνάμεις που θα μεταφέρουμε από μάχη σε μάχη, χρειαζόμαστε requisition points. Τα secondary objectives εξασφαλίζουν ένα σεβαστό ποσό από τα εν λόγω points, μαζί με τα υπόλοιπα σημαντικά resources, δηλαδή τα specialization points και ειδικές μονάδες. Το τέλος μιας μάχης μας οδηγεί στον πίνακα με τα specializations, τις τεχνολογίες που θα δυναμώσουν τα στρατεύματά μας. Δεν είναι πολλές δυστυχώς, είναι όμως ουσιαστικές. Παραδείγματος χάριν, στον αεροναυτικό πόλεμο επιθυμούμε διακαώς να αυξήσουμε σημαντικά την εμβέλεια των ραντάρ στα πλοία μας και να δώσουμε στα αεροπλάνα μας την δυνατότητα να απογειώνονται και να πυροβολούν στον ίδιο γύρο.
Η αφρόκρεμα του στρατού μας κουρελιάζει τους εχθρούς
Στρέφοντας ξανά την προσοχή μας στις μονάδες διαπιστώνουμε ότι λαμβάνουν πολλά xps ανάλογα με την αποδοτικότητά τους. Μεταφέρουμε τις ελίτ μονάδες από σενάριο σε σενάριο και δεν ανεχόμαστε σε καμία περίπτωση την απώλειά τους. Αυτές οι μονάδες θα μας ξελασπώσουν στις δύσκολες μάχες. Με ελίτ τανκς συντρίψαμε τις σιδερόφρακτες μεραρχίες της Βέρμαχτ όταν αυτές επιχείρησαν να καταλάβουν πόλεις-κλειδιά. Με ελίτ πλοία και αεροπλάνα αποκτήσαμε αρχικά εναέρια και, στην συνέχεια, θαλάσσια υπεροχή, και βυθίσαμε τον ανθό του ιαπωνικού ναυτικού.
Η διατήρηση των ελίτ δυνάμεων σε πλήρη λειτουργικότητα επιβάλλει το γνώριμο save scam τρικ αλλά όχι στην έκταση που το χρησιμοποιούμε σε αντίστοιχους τίτλους. Το πέρασμα του κέρσορα πάνω από εχθρική μονάδα ενώ έχουμε επιλέξει την δική μας, μας γνωστοποιεί αναλυτικά τις πιθανότητες επιτυχίας. Εφόσον τα ποσοστά είναι αρνητικά, δεν έχει νόημα το load-save, απλά αποφεύγουμε την σύγκρουση. Εκεί που πρέπει να το υπομείνουμε είναι στην αναζήτηση των εχθρικών δυνάμεων που σκεπάζονται από το fog of war. Το πέσιμο σε ναρκοπέδιο ή σε καλά κρυμμένη μονάδα του εχθρού ισοδυναμεί με αβάσταχτες απώλειες για τις ορδές μας. Αφού το αντιλαμβανόμαστε, προχωρούμε ψηλαφιστά στον χάρτη, ειδικά στην κατάκτηση των πόλεων στις οποίες, κατά 99%, πέφτουμε πάνω σε αθέατες δυνάμεις του εχθρού. Αν την πατήσουμε, κάνουμε load το τελευταίο save και διορθώνουμε το λάθος μας.
Είμαστε οι ανώτατοι διοικητές του στρατού όμως έχουμε ανάγκη τους αξιωματικούς που ξεπροβάλλουν μέσα από την κάψα της μάχης. Οι αξιωματικοί είναι φορτωμένοι με bonuses και τους τοποθετούμε στις καλύτερες μονάδες για να τις ενισχύσουμε. Εξοργιζόμαστε όταν τους βλέπουμε να τραυματίζονται στην μάχη και περιμένουμε αρκετούς γύρους έως ότου επιστρέψουν στην υπηρεσία, την ώρα που η αιματηρή δοκιμασία διεξάγεται σε πλήρη ένταση. Η νίκη περνά διαμέσου της προσεκτικής μελέτης των στατιστικών των μονάδων και των abilities που διαθέτουν. Θεωρούμε σπουδαίο game mechanic το efficiency των μονάδων, την αποτελεσματικότητά τους που μετρά περισσότερο από την αριθμητική υπεροχή. Είδαμε μονάδα σε πλήρη απαρτία με τσακισμένο efficiency από τις αδιάκοπες μάχες, να μην προκαλεί το παραμικρό damage στον εχθρό, σαν να πυροβολεί με νεροπίστολα. Η ίδια μονάδα το έβαλε στα πόδια με το πρώτο χτύπημα, χάνοντας ένα σεβαστό μέρος της δύναμής της.
Το efficiency, παρέα με το supply mechanic, εξασφαλίζει ότι θα δίνουμε την απαραίτητη προσοχή σε όλες τις μονάδες και θα τις ξεκουράζουμε όταν πρέπει ώστε να αποδίδουν τα μέγιστα. Ο ρόλος του εδάφους στην προέλαση και στις μάχες είναι συγκλονιστικός και ταυτίζεται με την πραγματικότητα του πολέμου. Γέφυρες μπορούν να συντριβούν για να διακοπεί η επέλαση του εχθρού, δεντροστοιχίες μπορούν να κρύψουν φίλους και εχθρούς από κάποιες μονάδες, μεγάλες οδικές αρτηρίες προσφέρονται για γρήγορη μετακίνηση. Οι μάχες στο αστικό περιβάλλον απαιτούν ειδικές μονάδες οι οποίες θα ξετρυπώσουν τον εχθρό με φωτιά και ατσάλι.
Οι χάρτες, τα πολύγωνα, οι μονάδες και τα λάβαρα των στρατών μας δένουν με πανίσχυρο ξόρκι εθισμού μπροστά στο μόνιτορ.
Το κερασάκι στην τούρτα του λουκούλλειου στρατηγικού γεύματος που σερβίρει το Order of Battle είναι ο scenario editor. Το κάθε campaign με το οποίο ασχοληθήκαμε μας απασχόλησε για πάνω από δέκα ώρες. Στα δυσκολότερα επίπεδα, ο αριθμός των ωρών αυξάνει δραματικά άρα μιλούμε για τουλάχιστον 15 ώρες gameplay ανά campaign σε μέτριο επίπεδο δυσκολίας. Στην απίθανη περίπτωση που παίξουμε όλα τα campaigns και θελήσουμε να φτιάξουμε κάτι δικό μας για να συνεχίσουμε τον πόλεμο, ανοίγουμε τον editor, αλλάζουμε τις παραμέτρους του με βάση μια πραγματική ή φανταστική μάχη και δημιουργούμε το προσωπικό μας σενάριο.
Ο Ανατέλλων Ήλιος έδυσε εξαιτίας μας
Το πρώτο campaign που δοκιμάζουμε εστιάζεται στην τιτανομαχία στον Ειρηνικό μεταξύ των ΗΠΑ και της Αυτοκρατορίας του Ανατέλλοντος Ηλίου, της Ιαπωνίας και αποκαλείται χαρακτηριστικά U.S. Pacific. Η εκστρατεία αρχίζει με το διαχρονικό τραύμα της αιφνιδιαστικής επίθεσης στο Pearl Harbor και ακολουθεί όλα τα σημαντικά γεγονότα του συγκεκριμένου θεάτρου του Β’ Παγκοσμίου. Τα πρώτα σενάρια μας βρίσκουν σε μειονεκτική θέση. Ο ιαπωνικός στόλος φαντάζει ανίκητος, υπερέχει σε αριθμό και ποιότητα των δυνάμεών μας και η επιβίωση των μονάδων μας κρέμεται αποκλειστικά στις εύστοχες στρατηγικές επιλογές μας. Καταφέρνοντας την ολοκληρωτική συντριβή του ιαπωνικού στόλου στον Midway και στέλνοντας όλους τους… κιτρινιάρηδες στον Άδη, περνάμε στην αντεπίθεση και τα επόμενα σενάρια μας τοποθετούν σε πλεονεκτική θέση.
Στο δεύτερο campaign εν ονόματι Rising Sun αλλάζουμε θέσεις και πολεμούμε πλέον στο πλευρό των Ιαπώνων. Ουρλιάζοντας συνθήματα για την δόξα του αυτοκράτορα και την ανάγκη εκκαθάρισης του Ειρηνικού από τους ιμπεριαλιστές λευκούς, καταφέρνουμε διαδοχικά χτυπήματα στις αμερικανικές δυνάμεις και καταλαμβάνουμε πολλά εδάφη της νοτιοανατολικής Ασίας. Τσακίζοντας με αποφασιστικότητα τις δυνάμεις των ΗΠΑ και... Σία, οδηγούμαστε σε ένα φανταστικό σενάριο, την εισβολή στην Αυστραλία.
Το τρίτο campaign είναι το πιο καταθλιπτικό και ζόρικο από όλα. Στο Red Steel αναλαμβάνουμε την διοίκηση του κόκκινου στρατού, εκπληρώνουμε το απωθημένο μας να γίνουμε νέοι Zhukov. Η εκστρατεία ξεκινά με το τέλος της μάχης της Μόσχας και το φρενάρισμα της Βέρμαχτ μπροστά στην σοβιετική πρωτεύουσα. Τα πρώτα σενάρια μας βρίσκουν να χτυπούμε ανελέητα τις γερμανικές δυνάμεις σε μια προσπάθεια να απωθήσουμε και να συντρίψουμε τα θρασίμια που εισέβαλλαν στην χώρα μας.
Κοντά στο τέταρτο σενάριο αντιλαμβανόμαστε πόσο έξοχα έχει πιάσει το κλίμα της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα το Red Steel. Οι Γερμανοί δεν λυγίζουν από τις επιθέσεις μας, ανασυντάσσονται και αρχίζουν τις αντεπιθέσεις, απειλώντας με περικύκλωση και συντριβή μεγάλο μέρος του στρατού μας. Ο πόλεμος εξελίσσεται σε διελκυστίνδα τρόμου, οι απώλειες αυξάνονται από σενάριο σε σενάριο, πασχίζουμε κυριολεκτικά να κρατήσουμε άθικτες τις μεραρχίες μας. Την επαύριο του Στάλινγκραντ αλλάζουν και πάλι οι συσχετισμοί, παρόλα αυτά, έως και το τελευταίο σενάριο του Red Steel, μαχόμαστε με νύχια και με δόντια για να περιορίσουμε την Βέρμαχτ.
Στα τρία campaigns που κατακτήσαμε βιώσαμε φανταστικές εμπειρίες και νιώσαμε σε μεγάλο βαθμό την έξαψη των στρατιωτικών ηγετών της εποχής. Αναπηδήσαμε από έκσταση βυθίζοντας τα αεροπλανοφόρα του ιαπωνικού στόλου στην ναυμαχία του Midway και η απόλαυση κορυφώθηκε όταν στείλαμε στον πάτο του Ειρηνικού και το θρυλικό θωρηκτό Yamato με τρόπο γαμάτο!
Με, σχεδόν μαγικό τρόπο, το παιχνίδι καναλιζάρισε την οργή των σοβιετικών δυνάμεων για τα αίσχη των Ναζί στην χώρα τους. Οι επιθέσεις μας στα αρχικά σενάρια είναι άγριες και ο ενθουσιασμός μας όταν περικυκλώνουμε και συντρίβουμε τις στρατιές της Βέρμαχτ ξεχειλίζει. Δεν περιορίζουμε όμως τις απολαύσεις μας στις συμμαχικές νίκες, φροντίζουμε να αντλούμε και από τα μέλη του Άξονα ότι μπορούμε. Μπήκαμε στην θέση των Ιαπώνων, είδαμε τους εαυτούς μας σαν μια μικρή και σκληρά εργαζόμενη χώρα που προσπαθεί να αφήσει το στίγμα της στον κόσμο και νιώσαμε την γλυκιά ηδονή της εκδίκησης, συντρίβοντας τον αμερικανικό γίγαντα που προσπάθησε να μας πνίξει.
Δεχόμαστε επίθεση από όλες τις πλευρές
Στεφανωμένοι από αδιάκοπες νίκες στα single player campaigns λέμε να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας και στα δύο multiplayer modes. Το Hotseat επιβάλλει την παρουσία τριών καλών φίλων μπροστά στον υπολογιστή μας. Επιλέγουμε τις παρατάξεις και αρχίζουμε να παίζουμε εναλλάξ, βελτιώνοντας τις επιδόσεις μας στο παιχνίδι, ειδικά αν αντιμετωπίζουμε έμπειρους παίκτες. Το ασύγχρονο multiplayer που προσφέρεται από τους servers της Slitherine και διεξάγεται μέσω email έχει γούστο αλλά είναι αρκετά απρόσωπο και χρονοβόρο, δεν μας συνάρπασε.
Δεν μας συνάρπασαν ούτε τα γραφικά και τα animations του Order of Battle. Περιμέναμε μεγαλύτερη μεγέθυνση για να απολαύσουμε τις μονάδες μας και τα οπτικά-ηχητικά εφέ υπάρχουν για να προσδίδουν έναν αέρα αληθοφάνειας στο σύνολο και όχι για να τα απολαύσουμε. Το soundtrack αντίστοιχα δεν περιέχει μουσική η οποία θα μας επηρεάσει θετικά συναισθηματικά, έτσι είναι προτιμότερο να το κάνουμε mute και να ακούσουμε αγαπημένες κλασικές συνθέσεις και κομμάτια που θα κάνουν το αίμα μας να βράζει.
Το A.I. του Order of Battle γνωρίζει καλά την συνταγή του “βρασίματος του αίματός” μας. Είναι αδίστακτο, πανούργο και καιροσκοπικό. Πολεμάει να αποκόψει τις γραμμές ανεφοδιασμού των μονάδων και να μας περικυκλώσει. Η αεροπορία του χτυπάει αλύπητα τους στόχους και υποχωρεί όταν έχουμε το πάνω χέρι. Το ναυτικό του είναι... μανούλα στην χρήση των τορπιλών και τα υποβρύχια του είναι τυλιγμένα σε θανάσιμη σιωπή. Διαπιστώσαμε ότι χειρίζεται σωστά όλα τα είδη των μονάδων και τις εφοδιάζει επίσης την κατάλληλη στιγμή.
Οι μάχες του παρελθόντος έγιναν η πώρωση του παρόντος
Το Order of Battle: World War II είναι μια δωρεάν “υποδοχή” πάνω στην οποία κουμπώνουμε ένα σωρό πληρωτέα campaigns με ένα και μόνο σκοπό, την συναρπαστική εμπειρία του μεγαλύτερου πολέμου όλων σε αυθεντική wargame μορφή. Το κόστος των campaigns στα 20 ευρώ δεν είναι αμελητέο όπως δεν είναι αμελητέο και το πολύωρο και πολύπλοκο περιεχόμενό τους. Το Order of Battle: World War II είναι μια σίγουρη επιλογή για τους σκεπτόμενους users που λατρεύουν την στρατηγική.
Στα σενάριά του περιγράφει όλη την πορεία του πολέμου και οι μάχες είναι τρομακτικά εθιστικές. Βλέποντας τις εχθρικές μονάδες να τυλίγονται στις φλόγες, να καταρρίπτονται, να βυθίζονται και το μέτωπο να αλλάζει συνέχεια μορφή, αισθανόμαστε την ανάγκη να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι τέλους, να καθαρίσουμε τον χάρτη από τους εχθρούς, να εμπλακούμε σε σκληρότερους αγώνες. Είναι γεμάτο από εξαιρετικά game mechanics που διαμορφώνουν πολύπλοκη δυναμική και ρευστή ισορροπία δυνάμεων. Για εμάς που έχουμε μελετήσει τον συγκεκριμένο πόλεμο είναι ένας εθιστικός τρόπος για να αναπαραστήσουμε τα γεγονότα του και να δοκιμάσουμε να τα αλλάξουμε.
Θετικά:
- Άφθονο περιεχόμενο και τεράστια διάρκεια
- Σενάρια που καλύπτουν όλες τις πτυχές του Β’ Παγκοσμίου
- Πλούσια στατιστικά, ποικιλία σε μονάδες
- Βαθύ gameplay με στρατηγικούς γρίφους για έμπειρους “λύτες”
- Εύχρηστο user interface
- Ολοκληρωμένο tutorial
- Ανταγωνιστικό A.I.
Αρνητικά:
- Μέτρια γραφικά και ήχος
- Δεν είναι εντελώς Free-to-Play και η απόκτηση όλων των campaigns στοιχίζει ακριβά
Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 6
Gameplay: 8.5
Σενάριο: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.6
Ένα εκλεπτυσμένο παιχνίδι στρατηγικής με πολλές εκστρατείες και δεκάδες ώρες εθιστικού περιεχομένου.
Γιάννης Μοσχονάς
NEWS
