Ultra Street Fighter II: The Final Challengers

Η τελευταία αναμέτρηση με τον M.Bison.

To Street Fighter II: The World Warrior είναι μακράν το καλύτερο Fighting όλων των εποχών και από το 1991 μέχρι και σήμερα έχει προσελκύσει εκατομμύρια παίκτες στους κόλπους του. Κάποιοι παίκτες το γνώρισαν στις αίθουσες των arcade ξοδεύοντας το χαρτζιλίκι τους, ενώ για κάποιους άλλους αποτέλεσε λόγο αγοράς του Super NES. Η Capcom από το 1991 μέχρι και σήμερα μας παρουσίασε διάφορες εκδόσεις του Street Fighter II, όπως το Super Street Fighter II Turbo, το οποίο περιελάμβανε επιπλέον χαρακτήρες, super special moves κτλ.

Λίγους μήνες πριν τα 30α γενέθλια της σειράς, η ιαπωνική εταιρεία αποφασίζει να επιστρέψει για ακόμη φορά στη δημιουργία που την καθιέρωσε και να μας παρουσιάσει τη νέα έκδοσή της. Ο λόγος γίνεται για το Ultra Street Fighter II: The Final Challengers, το οποίο κυκλοφορεί αποκλειστικά για το Nintendo Switch. Πιθανόν να αναρωτιέστε τι νέο έχει να προσφέρει η καινούργια έκδοση του Street Fighter II 26 χρόνια μετά την κυκλοφορία του στα arcade. Αυτή ακριβώς η απορία βασανίζει και το δικό μας μυαλό, οπότε πάμε να δούμε παρέα όλες τις προσθήκες και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Ο κακός, ο βίαιος, ο αδιάφορος...
Σε ότι αφορά το roster των διαθέσιμων μαχητών, το Ultra Street Fighter II: The Final Challengers περιλαμβάνει τους 17 χαρακτήρες του Super Street Fighter II Turbο (ο Akuma είναι διαθέσιμος εξ' αρχής), καθώς και τους Evil Ryu και Violent Ken. Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Violent Ken στη σειρά Street Fighter μετά το SNK vs. Capcom: SVC Chaos. Για να είμαστε ειλικρινείς οι δύο νέοι χαρακτήρες δεν μας ενθουσίασαν, καθώς έχουν παρόμοιες special moves με τους Ryu και Ken. O Violent Ken πάντως έχει μια κίνηση τηλεμεταφοράς, παρόμοια με αυτή του Akuma, που σας επιτρέπει πίσω από τον αντίπαλο σας.

Στη νέα έκδοση του Steet Fighter II συναντάμε ένα νέο multiplayer mode, το οποίο φέρει τον τίτλο Buddy Battle. Στο mode αυτό μπορείτε να παίξετε παρέα με κάποιον φίλο σας (υποστηρίζεται μόνο local co-op) ενάντια της CPU. Ο αντίπαλός σας έχει τα διπλά hit points περίπου, ενώ αν νικήσει εσάς ή τον συμπαίκτη σας αυτόματα κερδίζει και το ματς. To mode αυτό θυμίζει το Dramatic Battle από την σειρά Street Fighter Alpha και γενικώς δεν έχει πολλά πράγματα να προσφέρει. Αξίζει να το δοκιμάσετε πάντως με το Switch στο tabletop mode παρέα με κάποιον φίλο σας.

...και το έκτρωμα
Να μας συγχωρέσετε για την έκφραση, αλλά το Way of the Hado, το νέο first-person mode του Street Fighter II μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί. Στο Way of the Hado αναλαμβάνετε τον έλεγχο του Ryu και καλείστε να εξοντώσετε διάφορους αντιπάλους χρησιμοποιώντας τις special moves του, όπως το hadouken και το shoryuken. Η εκτέλεση των κινήσεων γίνεται με τα joy-cons του Switch, μιλάμε δηλαδή για motion controls. To πρώτο πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι joy-cons δεν ανιχνεύουν σωστά τις κινήσεις σας, ως εκ τούτου είναι πιθανό άλλη κίνηση να κάνετε και άλλη special move να εκτελείται στην οθόνη σας. Σε δεύτερη φάση το mode αυτό είναι τραγικά επαναλαμβανόμενο και παράλληλα υπάρχουν μόλις τρία levels (υπάρχει και το endless που μονομαχείτε μέχρι να πεθάνετε). Το πιθανότερο λοιπόν είναι ότι μετά από 15-20 λεπτά ενασχόλησης με το Way of the Hado θα το βαρεθείτε.

Μετά από δύο playthroughs στο Arcade mode με τους Evil Ryu και Violent Ken το πιθανότερο είναι ότι θα το βάλετε στο συρτάρι!

Οι developers εισήγαγαν ένα progression system βάση του οποίου κερδίζετε skill points και στην πορεία μπορείτε να τα ξοδέψετε για να αυξήσετε τα attributes σας (attack, defense, health κ.ο.κ.). Ακόμη και την ύπαρξη αυτών των μηχανισμών πάντως, το Way of the Hado δύσκολα θα σας συγκινήσει. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πάντως ότι προσφέρει μια καλή σωματική άσκηση, προσέξτε μην το παρακάνετε μόνο και βγάλετε κάνα ώμο από τα συνεχόμενα shoryuken!

Νέα μίξη στο... remix
Στον οπτικοακουστικό τομέα το Ultra Street Fighter II: The Final Challengers δεν διαφέρει και πολύ από το Super Street Fighter II Turbo HD Remix που κυκλοφόρησε το 2009 στο PS3. Υπάρχουν δύο στυλ γραφικών, το “Classic” και το “New Generation”. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τα παραδοσιακά pixel art γραφικά που αποπνέουν νοσταλγία, ενώ στη δεύτερη συναντάμε τα υψηλής ανάλυσης γραφικά του Super Street Fighter II Turbo HD Remix. Η εναλλαγή μεταξύ των δύο στυλ γίνεται αποκλειστικά μέσω των Options, κοινώς δεν μπορείτε να αλλάξετε on-the-fly από τα ρετρό στα νέα γραφικά, όπως για παράδειγμα είδαμε στο Wonder Boy: The Dragon's Trap. Ανάλογο πρόβλημα παρατηρείται και στον ηχητικό τομέα.

Από πλευράς performance η νέα έκδοση του Steet Fighter II τρέχει στα 1080p/60fps, χωρίς να παρατηρούνται πτώσεις του frame rate. Οι servers της Nintendo πάντως δεν προσφέρονται για online αναμετρήσεις, αφενός γιατί είναι άδειοι από παίκτες και αφετέρου ακόμη κι αν βρείτε αντίπαλο θα αντιμετωπίσετε σημαντικό lag. Το soundtrack, αλλά και τα voice-overs του πρωτότυπου Street Fighter II παραμένουν αξεπέραστα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τις επανακτελέσεις των μουσικών θεμάτων που ακούσαμε στο Ultra Street Fighter II: The Final Challengers. Ευτυχώς υπάρχει η επιλογή να παίξετε υπό τους ήχους του retro soundtrack και των πρωτότυπων voice-overs.

Κάνοντας τη σούμα
Tο Ultra Street Fighter II: The Final Challengers κοστίζει τέσσερις φορές περισσότερο από το Super Street Fighter II Turbo HD Remix, χωρίς να έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει πέρα από τους δύο νέους χαρακτήρες. Το Buddy Battle mode το έχουμε ξαναδεί, ενώ το Way of the Hado καταντά μετά από 10 λεπτά βαρετό και παράλληλα τα motion controls του είναι εξαιρετικά δύστροπα. Σαφώς από πλευράς gameplay δεν έχουμε παράπονο, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να προτείνουμε το Ultra Street Fighter II: The Final Challengers σε όσους έχουν παίξει στο παρελθόν κάποια από τις εκδόσεις του Street Fighter II.

Θετικά:
- Το κλασικό gameplay της σειράς
- 1080p/60fps - Κορυφαίο retro soundtrack
- Μεγάλο roster με δύο νέους μαχητές

Αρνητικά:
- Ελάχιστα νέα modes
- Ασταθείς και άδειοι servers στο online
- Ανακριβή motion controls στο Way of the Hado
- Μέτριες επανεκτελέσεις των κλασικών μουσικών themes
- Μηδαμινές βελτιώσεις στον οπτικό τομέα

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 4
Γενικά: 6.7

Μια περιττή επανακυκλοφορία, χωρίς κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης.

Παντελής Δασκαλέλος