Ποιότητα, επίπεδο, σεβασμός στην ευφυΐα του τηλεθεατή! ](*,)
Δεν το είχα προσέξει καθόλου (νομίζω πως το ότι σιχαίνομαι το Βουρλιώτη και αλλάζω κανάλι μόλις τον δω έπαιξε το ρόλο του)
Πάντως μου θυμίζει αυτό που συμβαίνει σε πολλές ταινίες με τους gamers (αλλά από την ανάποδη): Βλέπεις μια ταινία και ξέρεις ότι αυτός που υποτίθεται ότι παίζει δεν έχει πιάσει ποτέ (μα ποτέ, ποτέ) παιχνίδι στα χέρια του, όταν χτυπιέται και πατάει πλήκτρα ή κουμπιά σαν τρελός πιάνοντας την ταχύτητα του φωτός.