Review Detail

Ως το πρώτο Tomb Raider που έπαιξα (είχα δοκιμάσει ένα στο Xbox 360, αλλά για πολύ λίγα λεπτά), το Rise of the Tomb Raider, μπορώ να πω πως, με ενθουσίασε αρκετά. Δεν είμαι μεγάλος λάτρης των Puzzle games, όπου πρέπει να λύνεις γρίφους και να κάνεις το ένα και το άλλο για να ανέβεις έναν τοίχο κτλ., αλλά το Rise με έκανε να το συμπαθήσω το genre. Μάλλον συντέλεσε και το γεγονός ότι μπορείς, ανάμεσα στους γρίφους και τις σπαζοκεφαλιές, να θερίσεις κόσμο και να κυνηγήσεις άμοιρα λαγουδάκια με το ωραιότατο grenade launcher. Ορίστε, λοιπόν, το user review μου για το Rise of the Tomb Raider.

Story mode: Δεν έχω παίξει το Tomb Raider του 2013, αλλά, από το review του Μάνου, γνωρίζω (στο περίπου) τι έχει προηγηθεί. Βλέπουμε την θρυλική (για κάποιους, φυσικά, όχι για όλους) Λάρα Κροφτ... στα νιάτα της, να κυνηγάει να εκπληρώσει την περιπέτεια του πατέρα της, που δεν ήταν άλλη από το να βρει το μυστικό της αθανασίας. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις ανακαλύψεις και τις έρευνές του (πριν αυτοκτονήσει, δηλαδή), το μυστικό αυτό βρίσκεται κάπου στη Συρία. Ακολουθώντας το μονοπάτι που της έστρωσε ο Λόρδος, η Λάρα φτάνει στη Συρία, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι πρέπει να πάει κάπου πιο βόρεια και κρύα... Πού αλλού, δηλαδή; Σιβηρία, σου ερχόμαστε! Με την Trinity (στρατός μισθοφόρων με απώτερο σκοπό την προσφορά των υπηρεσιών τους σε μία ανώτερη οντότητα[;]) να την έχει πάρει από πίσω, η Λάρα καταφτάνει εκεί, όπου, γρήγορα-γρήγορα, μπλέκει σε μπελάδες μεγάλων διαστάσεων! Ανακαλύπτει πως οι ιθαγενείς της περιοχής δεν θέλουν να πέσουν τα μυστικά της ιστορίας τους σε λάθος χέρια, γι' αυτό και ανοίγουν πόλεμο με όποιον ξένο βλέπουν. Εκτός, φυσικά, από την πρωταγωνίστριά μας, η οποία προθυμοποιείται να τους βοηθήσει, με αντάλλαγμα αυτά τα μυστικά (αλλά για καλό σκοπό, σε αντίθεση με τα who knows πλάνα των κακών). Γίνονται πολλά στη συνέχεια, μεταξύ των οποίων ένα μεγάλο (και ενδιαφέρον) plot twist. Δεν συνεχίζω, δεν θέλω να ρίξω spoilers.

Fighting mode: Ελεύθερο πιστολίδι for everyone! Εξοπλισμένη με τόξο (κανονικά βέλη-φωτιάς-δηλητηρίου-bomb arrows), rifle (αυτόματα και μη), shotgun (αυτόματα και μη, πάλι) και το πιστό της handgun, η Λάρα θερίζει τους εχθρούς της με τόση ευκολία, που νομίζουμε πως παίζουμε με τη θηλυκή version του Kratos. Γιατί το λέω αυτό; Αρχίστε τους εχθρούς σας στα melee attacks με τα ορειβατικά σας τσεκουράκια και θα καταλάβετε τι εννοώ. Δεν την είχα συνηθίσει την Λάρα για αδίστακτη δολοφόνο. Σόρρυ, ε; Πολύ ωραίο, πάντως, το combat system, ακριβώς όπως μου αρέσει. Η ελευθερία στην χρήση διαφορετικών όπλων κατά τη διάρκεια της μάχης (αναλόγως την περίπτωση) και η χρήση του cover (που σας προσφέρεται απλόχερα στις περισσότερες περιπτώσεις) κάνει την ανταλλαγή πυρών αρκετά εύκολη. Φυσικά, δεν θα παραλείψω το stealth κομμάτι, το οποίο σας ανταμείβει και με το παραπάνω! Πολλοί οι τρόποι με τους οποίους μπορείτε να κόψετε τον λαιμό των ανήξερων στρατιωτών, όπως το κρύψιμο μέσα σε θάμνους, ο αντιπερισπασμός με μπουκάλια και τενεκεδάκια και η ξαφνική εμφάνιση μέσα από το νερό. Προτείνω να ακολουθήσετε την "ήσυχη οδό", γιατί, όχι μόνο είναι πιο challenging, αλλά και σας δίνει περισσότερο experience.

Από τη Συρία στη Σιβηρία, από τη ζέστη και την υγρασία στα χιόνια και το ψοφόκρυο. Α ναι, ξέχασα τους αδίστακτους μισθοφόρους και τις κατακόμβες με τις δεκάδες παγίδες τους.

RPG genre: Τα 3 skill trees (Brawler, Hunter και Survivalist) σας επιτρέπουν να εξελιχθείτε όπως θέλετε εσείς. Μικρή σημασία έχει όταν φτάνετε προς το τέλος του παιχνιδιού, μιας και θα έχετε πάρει όλα τα διαθέσιμα skills και θα έχετε γίνει το ασταμάτητο θηρίο που θέλετε να είστε. Προσωπικά, δεν προτίμησα κάποιο και τα τίμησα και τα 3, γιατί το play style μου δεν ταίριαζε με ένα συγκεκριμένο αλλά και με τα 3, μοιρασμένα ισάξια. Ό,τι και να κάνετε, όμως, ως πρώτο skill πρέπει να πάρετε, οπωσδήποτε, το Avid Learner, γιατί σας δίνει περισσότερο experience για τα Documents, Relics κτλ. που θα βρείτε στον δρόμο σας, επιτρέποντάς σας να ανεβαίνετε τα levels όπως η Taylor Swift αλλάζει τους άντρες. Από κει και πέρα, διαβάστε προσεκτικά όλα τα skills (κάπου στα 60 πρέπει να είναι, δεν είναι πολλά) και επιλέξτε τον δρόμο που θέλετε να ακολουθήσετε.

Open-World (?) : Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως Open-World το Rise of the Tomb Raider, μιας και, σε συνδυασμό με τα collectibles που μαζεύονται με ποικίλους τρόπους, στους οποίους δεν έχετε πρόσβαση με το καλημέρα, έχει την επιλογή του fast travel (μέσω των campfires), κάτι που σας επιτρέπει να σταματάτε λίγο το story progression και να κάνετε ένα βήμα πίσω, για να πάρετε εκείνο το document που ήταν κρυμμένο πίσω από ένα metal barrier (αυτά τα μίσησα μέχρι να βρω τα bomb arrows τόσο πολύ...!). Ως τεράστιος λάτρης του open-world στοιχείου, χάρηκα πολύ με αυτή τη δυνατότητα, η οποία με κάνει να κυνηγήσω τα collectibles, πράγμα που δύσκολα κάνω, μιας και το ψιλοβαριέμαι.

Επίλογος: Το πρώτο και το καλύτερο. Έτσι το βλέπω το Rise of the Tomb Raider, το Tomb Raider που με έκανε να αγαπήσω περισσότερο την Lara Croft (δεν πρόκειται να πω ψέμματα, η Jolie με έκανε να ερωτευτώ τον χαρακτήρα αυτόν). Η badass, θηλυκή εκδοχή του Nathan Drake (και πηγή έμπνευσης για τη μάνα μου, η οποία ονόμασε το αγαπητό μας Pointer Λάρα) έκανε το Xbox One μου να πάρει φωτιά και έχω να πω πως δεν έχω τελειώσει ακόμα. Μπορεί να τερμάτισα το story mode, αλλά με περιμένουν μπόλικα collectibles και challenges ακόμα. Μέχρι τότε, προτείνω σε όσους δεν το έχουν παίξει ακόμα, να απολαύσουν το Rise of the Tomb Raider (όσοι έχετε Xbox One/360 ή PC, πάρτε το. Όσοι έχετε PS4, περιμένετε λίγο ακόμα), γιατί αποτελεί τουλάχιστον 20+ ώρες εγγυημένης δράσης, περιπέτειας και ποιότητας!

Βαθμός: 8,7